نشسته ام بنوسم فقط برای حسن

نشسته ام بنوسم فقط برای حسن
سه چار تا غزل تازه در هوای حسن

قمر، ستاره و شمس و غزل، قصیده و نور
طلوع می کند از گوشه عبای حسن

به حرمت نظر لطف حضرت زهرا
امیر عالم و آدم شود گدای حسن

خدا کند که شود حالمان دگرگون با
طنین روشن داودی صدای حسن

جمال یوسف کنعان کجا و یوسف ما
کجاست تیغ و ترنجی که خنده های حسن،

هزار بار دل انگیزتر ز یوسف هاست
هزار یوسف کنعان همه فدای حسن

نفس گرفت مسیحا ز بردن نامش
مسیح صاحب اعجاز شد ز حای حسن

اگر طبیب همیشه نگاه او باشد
مریض می شوم و می رسد دوای حسن

خدا خدای محمد خدا خدای علی است
خدا خدای حسین و خدا خدای حسن

حساب می کنم اصلا چه غصه ای دارم
به محشرم چو رسد دست من به پای حسن