خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان.گاه شکرگزارم

خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان.گاه شکرگزارم، و گاهی درحال گله کردن.گاه بنده ی توام، و گاهی بنده ی خویش!خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام،
بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه ی طبیب خویش عمل نمی کند!اسیر خویشتنم؛
و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در برگرفته است...معبود آزاده ام! 
بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را... از هم جدا کن! 
مرا به آغوش خویش دعوت کن! که تشنه ترینم به آن...تم

مناجات با خـــــــــــــدا 

دلبر