بعضی وقت ها آدم ها الماسی در دست دارند، بعد چشمشان به یک

بعضی وقت ها آدم ها الماسی در دست دارند، بعد چشمشان به یک گردو می افتد. همین که دولّا می شوند تا گردو را بردارند، الماس تو شیب زمین می افتد، قِل می خورد و تو عمق چاهی فرو می رود.

چی می ماند؟ یک دهن باز، یک گردوی پوک و یک دنیا حسرت!

الماس که هیچ، تمام دنیا ارزش یک تار موی دختر را ندارد! دختر بسیار بیشتر از آنچه خودش هم تصور کند، ارزشمند و گرانبهاست؛ به شرط آنکه بازیچة این و آن نشود و جایگاه والایش را با هیچ و پوچ عوض ننماید.

همانطور که حضرت علی(ع) می فرمود: «قیمت و بهای شما بهشت است، به کمتر از آن خود را نفروشید».1

ای سـرا پا الـمـاس
از «حرامی» بِهَراس
قیمت خود مشـکن
قدر خود را بشناس
قدر خود را بشناس .2


1 . نهج البلاغه، حکمت 456.
2 . شاعر: وحیدی، به نقل از برای ریحانه، ص168.