پاسخ به یک شبهه... یکی از دوستان شبهه ای درمورد آیه 24سور
پاسخ به یک شبهه... یکی از دوستان شبهه ای درمورد آیه 24سوره نسا مطرح کرده بود اگر خواب ابدی فرو نرفتی و دنبال حقیقتی بخوان:::::
اول اینکه فلسفه احکام الهی شاید تا جایی برای ما قابل درک باشه اما ممکن هم هست درک فلسفه اصلی اون حکم برای هیچ کس قابل فهم نباشه و ازونجا که یک مسلمان به کتاب خدا ایمان دارد به احکام و فرامین کتاب او هم ایمان خواهد داشت .این موضوع مطمئنا" برای یه کافرِ بی دین یه امر عادی هست که وقتی در جنگ به زنی بر بخوره اون رو مورد تجاوز قرار بده چون یه کافر نه عقد سرش میشه و نه رضایت طرفین و نه احکام الهی. اما شبهاتی که از این دست مطرح میشه بیشتر جنبه تطبیقی و عدم تطبیقی داره یعنی اینکه شخص کافر سوالش اینه که این احکام با سایر احکام دین در تضاد هست.
اما درباره این حکم باید بدونیم که هیچ اجباری برای طرفین چه مرد و چه زن نیست و تمام حکمهاش مثل سایر عقدهاست . مثلا" رضایت زن حتما" باید گرفته بشه و در اسلام ازدواجی که با زور و اجبار باشه مورد تایید نیست و حرامه ،و همینطور دراین ازدواج نیاز به خواندن عقد و مهریه هست. پس حرفی از اجبار یا تجاوز ( که خیلیا به اون علاقه دارن) به زنی که اسیر گرفته شده نیامده و نیست و اگر بیاد با دستورات اسلام در تضاد خواهد بود . در ضمن ازدواج با زن شوهردار نه تنها در اسلام بلکه سایر ادیان آسمانی حرام هست . اینجا هم زنان شوهر دار غیر مسلمانی که اسیر شده اند مد نظر هست.
پایان آیه 23 و در آغاز آیه 24 به قید های زمانی اشاره شده است که به زمان های گذشته تا کنون اشاره دارد و ارتباطی با زمان آینده ندارد از قبل از ظهور اسلام برده داری و گرفتن کنیز در تصاحب زنان در میان اعراب رواج داشت و آیه 24 مردان را از زنا با زنان شوهر دار به جز زنانی که تا آن زمان در جنگ ها و ... غصب کرده اند و قبلا تصاحب کرده اند من می کند و در آیه اشاره ای به زمان آینده و زنانی که بعدا مالک خواهید شد نکرده است و شان آن تا زمان نزول آیه بوده است و به زمان های بعدی آن دلالت نمی کند و با توجه به قید های آن به راحتی می توان دریافت که یک حکم بدوی برای اعراب آن دوران از زمان های قبل تا زمان نزول آیه بوده است.
در تاریخ عرب زنانی وجود داشته اند که تا قبل از ظهور اسلام به همراه شوهران خود به میدان جنگ می رفتند و طبیعی بود در صورت شکست شوهرانشان کشته می شدند و زنان به اسارت در می آمدند و با کشته شدن یا اسیر شدن شوهرانشان زنان دیگر دارای شوهری نبوده اند.و ممکن بود شوهران به افراد دیگری فروخته بشوند این حکم بدوی بدون اشاره به آینده تنها بر این رخداد ها دلالت می کند و تاییدی بر تصاحب زنان شوهر دار نیست در غیر این صورت بطور مستقیم دستور می داد که زنان شوهر دار را تصاحب نمایید و از قید گذشته استفاده نمی نمود.
اسلام اسارت این دسته از زنان رو به منزله ی طلاق از شوهران سابق دونسته و اجازه میده تا بعد از تمام شدن عده با آنها ازدواج کنند .
همچین حکمی دقیقا" برای زن کافری که مسلمان میشه هم جاری هست که تا زمانی که شوهرش کافر هست به منزله ی طلاق از شوهرش در نظر گرفته میشه و در ردیف زنهای بدون شوهر هست .
این زنها یا باید به محیط کفر و نزد شوهر کافرش برگرده که این خلاف تربیت اسلامی هست و یا بدون شوهر همچنان در بین مسلمونا باشه که ظلم در حق اونه که البته اگه خودش بخواد میتونه اینطور باشه و یا باید از نو ازدواج کنه .
این حکم مانند سایر احکام دین کاملا" مترقی هست و در جهت کرامت و ارزشی هست که اسلام برای زن قائله تا زن بی سرپرست نمونه و اینگونه نیاز به شوهر کافر اون زن نیست که بیاد توی جامعه اسلامی و طلاقش بده .
در ضمن نمیشه این موضوع رو فقط درباره میدان جنگ دونست چون حرفی از میدان جنگ نزده ، بلکه این موضوع درباره برده داری که درباره ش درجای دیگه توضیح داده شد میتونه بیاد ، حتی درباره اسلام آوردنشون هم اجباری نیست و تا زمانی که اسلام نیاوردن ازدواج با اونا باطله.
البته به نظر میاد در این عصر مصداقی برای این آیه نمیشه پیدا کرد و نه مصداقی برای بردگی و کنیزی و نه اون کفری که مد نظر هست رو درباره زنانی که در میدان نبرد هستن نمیتوان یافت .
بارها گفته شده حکم به بردگی گرفتن زنان و مردان فقط مربوط به جنگی است که کافران و مشرکان برای نابود کردن اسلام و جامعه اسلامی به کشور اسلامی حمله کنند . در این صورت مسلمانان اگر مغلوب شوند ، از طرف مهاجمان و جنگجویان غالب به بردگی گرفته می شوند . زنان آنان چه در میدان جنگ بوده یا در غیر میدان جنگ به تصاحب جنگجویان غالب در می آیند و...
اما اگر مسلمانان پیروز شوند، فقط حق دارند مردان و زنان حاضر در میدان جنگ را به بردگی بگیرند . در صورت صلاحدید حاکم اسلام، تصاحب کنند. این حکم در آن زمان که برده گیری جنگجویان مغلوب قانون جاری
اول اینکه فلسفه احکام الهی شاید تا جایی برای ما قابل درک باشه اما ممکن هم هست درک فلسفه اصلی اون حکم برای هیچ کس قابل فهم نباشه و ازونجا که یک مسلمان به کتاب خدا ایمان دارد به احکام و فرامین کتاب او هم ایمان خواهد داشت .این موضوع مطمئنا" برای یه کافرِ بی دین یه امر عادی هست که وقتی در جنگ به زنی بر بخوره اون رو مورد تجاوز قرار بده چون یه کافر نه عقد سرش میشه و نه رضایت طرفین و نه احکام الهی. اما شبهاتی که از این دست مطرح میشه بیشتر جنبه تطبیقی و عدم تطبیقی داره یعنی اینکه شخص کافر سوالش اینه که این احکام با سایر احکام دین در تضاد هست.
اما درباره این حکم باید بدونیم که هیچ اجباری برای طرفین چه مرد و چه زن نیست و تمام حکمهاش مثل سایر عقدهاست . مثلا" رضایت زن حتما" باید گرفته بشه و در اسلام ازدواجی که با زور و اجبار باشه مورد تایید نیست و حرامه ،و همینطور دراین ازدواج نیاز به خواندن عقد و مهریه هست. پس حرفی از اجبار یا تجاوز ( که خیلیا به اون علاقه دارن) به زنی که اسیر گرفته شده نیامده و نیست و اگر بیاد با دستورات اسلام در تضاد خواهد بود . در ضمن ازدواج با زن شوهردار نه تنها در اسلام بلکه سایر ادیان آسمانی حرام هست . اینجا هم زنان شوهر دار غیر مسلمانی که اسیر شده اند مد نظر هست.
پایان آیه 23 و در آغاز آیه 24 به قید های زمانی اشاره شده است که به زمان های گذشته تا کنون اشاره دارد و ارتباطی با زمان آینده ندارد از قبل از ظهور اسلام برده داری و گرفتن کنیز در تصاحب زنان در میان اعراب رواج داشت و آیه 24 مردان را از زنا با زنان شوهر دار به جز زنانی که تا آن زمان در جنگ ها و ... غصب کرده اند و قبلا تصاحب کرده اند من می کند و در آیه اشاره ای به زمان آینده و زنانی که بعدا مالک خواهید شد نکرده است و شان آن تا زمان نزول آیه بوده است و به زمان های بعدی آن دلالت نمی کند و با توجه به قید های آن به راحتی می توان دریافت که یک حکم بدوی برای اعراب آن دوران از زمان های قبل تا زمان نزول آیه بوده است.
در تاریخ عرب زنانی وجود داشته اند که تا قبل از ظهور اسلام به همراه شوهران خود به میدان جنگ می رفتند و طبیعی بود در صورت شکست شوهرانشان کشته می شدند و زنان به اسارت در می آمدند و با کشته شدن یا اسیر شدن شوهرانشان زنان دیگر دارای شوهری نبوده اند.و ممکن بود شوهران به افراد دیگری فروخته بشوند این حکم بدوی بدون اشاره به آینده تنها بر این رخداد ها دلالت می کند و تاییدی بر تصاحب زنان شوهر دار نیست در غیر این صورت بطور مستقیم دستور می داد که زنان شوهر دار را تصاحب نمایید و از قید گذشته استفاده نمی نمود.
اسلام اسارت این دسته از زنان رو به منزله ی طلاق از شوهران سابق دونسته و اجازه میده تا بعد از تمام شدن عده با آنها ازدواج کنند .
همچین حکمی دقیقا" برای زن کافری که مسلمان میشه هم جاری هست که تا زمانی که شوهرش کافر هست به منزله ی طلاق از شوهرش در نظر گرفته میشه و در ردیف زنهای بدون شوهر هست .
این زنها یا باید به محیط کفر و نزد شوهر کافرش برگرده که این خلاف تربیت اسلامی هست و یا بدون شوهر همچنان در بین مسلمونا باشه که ظلم در حق اونه که البته اگه خودش بخواد میتونه اینطور باشه و یا باید از نو ازدواج کنه .
این حکم مانند سایر احکام دین کاملا" مترقی هست و در جهت کرامت و ارزشی هست که اسلام برای زن قائله تا زن بی سرپرست نمونه و اینگونه نیاز به شوهر کافر اون زن نیست که بیاد توی جامعه اسلامی و طلاقش بده .
در ضمن نمیشه این موضوع رو فقط درباره میدان جنگ دونست چون حرفی از میدان جنگ نزده ، بلکه این موضوع درباره برده داری که درباره ش درجای دیگه توضیح داده شد میتونه بیاد ، حتی درباره اسلام آوردنشون هم اجباری نیست و تا زمانی که اسلام نیاوردن ازدواج با اونا باطله.
البته به نظر میاد در این عصر مصداقی برای این آیه نمیشه پیدا کرد و نه مصداقی برای بردگی و کنیزی و نه اون کفری که مد نظر هست رو درباره زنانی که در میدان نبرد هستن نمیتوان یافت .
بارها گفته شده حکم به بردگی گرفتن زنان و مردان فقط مربوط به جنگی است که کافران و مشرکان برای نابود کردن اسلام و جامعه اسلامی به کشور اسلامی حمله کنند . در این صورت مسلمانان اگر مغلوب شوند ، از طرف مهاجمان و جنگجویان غالب به بردگی گرفته می شوند . زنان آنان چه در میدان جنگ بوده یا در غیر میدان جنگ به تصاحب جنگجویان غالب در می آیند و...
اما اگر مسلمانان پیروز شوند، فقط حق دارند مردان و زنان حاضر در میدان جنگ را به بردگی بگیرند . در صورت صلاحدید حاکم اسلام، تصاحب کنند. این حکم در آن زمان که برده گیری جنگجویان مغلوب قانون جاری
۲۲.۸k
۰۳ مرداد ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.