موشکهای با سوخت مایع

موشکهای با سوخت مایع 

اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده می‌شود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانه‌ای نگهداری می‌شوند، هر دو مایع هستند.

بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده می‌کنند.

سوخت پیشران سایر موشکها هنگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق می‌کند.

در این موشکها پمپهای قدرتمندی سوخت و اکسنده را به محفظه احتراق می‌برند؛ در آنجا اکسنده و سوخت باهم ترکیب می‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن می‌کنند.
سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهند. 

کمتر از سوخت مایع در موشکهای بالستیک استفاده می شود مگر در انواع قاره پیما که نیاز به رانش بیشتری دارند و گرنه بیشترین مورد استفاده در موشکهای فضایی است. 

مزایا و معایب سوخت جامد و مایع:

- کنترل میزان جریان سوخت مایع
(کنترل میزان خروج سوخت و در نتیجه سرعت موشک)
- نیروی آزاد شده از  1گرم سوخت مایع، بیشتر از جامد است.
- سوخت مایعی که در دمای معمولی مایع نشود نیاز به تجهیزات دارد که نتیجه اش بالا بردن وزن موشک است.
-نیروی رانش ایجاد شده توسط سوخت مایع زیاد است.
- اگر سوخت مایع فشار بخار بالایی داشته باشد باید انباره ضخیم باشد تا دچار کاواک زایی نشود که در نتیجه وزن موشک بالا می رود.
-زمان اماده سازی موشکهای سوخت مایع بسیار بالاست.

-سوخت جامد سرعت بالا ایجاد میکند و برای پدافند هوایی بسیار کارآمد است.
-سوخت جامد طول عمر بیشتری دارد و انبار و نگهداری موشکهایی با این سوخت راحتتر وکم هزینه تر است.
آماده به کار نگهداشتن موشکهای سوخت جامد بسیار ارزانتر و اسانتر است.
-زمان اماده سازی موشکهای سوخت جامد بسیار پایین است.