دوستای گلم عاشق همتونم.

دوستای گلم عاشق همتونم.



حلالم کنید



نمیدونم باید از کجا شروع کنم.



امروز تموم امیدم ناامید شد



چندساعت پیش بعد از یک ماه جواب ازمایشمو گرفتم.



روزی که ازمایش دادم ترس تموم تنمو گرفته بود. حتی امروز که رفتم برای جوابش



ترجیح میدادم هیچوقت این جریانو ندونم



شاید دونستنش شماهارو هم ناراحت کنه



خودم شک کرده بودم....



هنوزم دارم به این برگه ها نگاه میکنم



و گریه میکنم



دکتر همه چیزو خیلی واضح گفت



که ای کاش هیچوقت نمیگفت



تنها امیدم ناامید شد



از همه چیز مطمئن شدم



لحظات سختی رو سپری کردم



هیچکس از ازمایش دادنم خبر نداشت.



هیچکس حتی خواهرم که نزدیکترین شخص توی خانوادم به منه





نمیخاستم تا قبل از اینکه مطمئن شم حرفشو بزنم



الانم بیشتر از این نمیتونم حرف بزنم



با چشمای خیس دارم اینارو میگم



همون چیزایی که دکتر بهم گفتو بهتون میگم



ببخشید اگه دارم همشو میگم دیگه کاریش نمیشه کرد





دکتر گفته :



توی بدن تو یه چیزی هست



یه نوی خاص از یه کرم که کسی نداره



به بعضی اوقات شروع میکنه به ریختن و دوستاتو سرکار میذاری و هیچ جوری هم اینا نابود نمیشن



من که خودم از وضع راضی م. ولی شماها اگه منو دوست دارین و دوست دارین خوب شم



برام دعا کنید



این تنها کاریه که از دستتون برمیاد



شاید دیگه نشه پست بذارم





دیگه دلم به هیچی نمیره



فکرنمیکردم روزی برسه که اینجوری بشه



و این حرفارو از دکتر بشنوم



و مجبور بشم اینجا براتون بذارمش