خیلی سخته...مدتها گوشیتو تو دستت نگه داری و منتظرش باشی و

خیلی سخته...مدتها گوشیتو تو دستت نگه داری و منتظرش باشی و هر بار که صفحه گوشیت روشن بشه دلت هورری بریزه...
خیلی سخته میبینی انلاینه ولی با تو نیست...
خیلی سخته بازم غرورتو بذاری زیر پات و خودت بهش پی ام بدی..بازم بی تفاوت رد بشه...ادم احمقم که باشه میدونه که داره با زبون بی زبونی بهت میگه برووو..دوستت ندارم...من یکی دیگه رو میخوام.. سختیش اینجاست که کسی که همش بهت میگفت مواظب خودت باش ی جوری داره آزارت میده که شاید نتونی دیگه مواظب خودت باشی..و این که ب خودت میگی اگه من بمیرم چجوری با خبر میشه؟؟؟و عکس العملش چیه؟؟
ببین تا کجا ها واسه بعضیا ادم فکر میکنه...
چقد بی تفاوتیه این بعضیااااا ادمو نابود میکنه...
دوسم داره؟دوسم نداره؟دوسم داره....بچه که بودم....وقتی فال گل‌میگرفتم...میگفتم :میشه؟نمیشه؟...
اونموقه دوست داشتن یا نداشتنی درکار نبود!
اما حالا....
چند وقته شدم مثل بچگیام...بهونه گیر...غرغرو...لوس و بی حوصله....
حوصله خونه موندنو ندارم....حوصله بیرون رفتنم ندارم!!
نه تلویزیون میبینم...نه کتاب میخونم....کارم فقط شده آهنگ گوش دادن....
هندزفریم شده مونسم...
نمیدونم چمه!
هرروز....عصر....رأس ساعت پنج میشینم تو بالکن....گوشیمو میذارم جلوم تا....تو زنگ بزنی....مثل همیشه....
گلی که چیدمو میگیرم دستم:زنگ میزنه؟زنگ نمیزنه؟زنگ میزنه؟.....
به تو فکر میکنم....به اینکه دوستت دارم.....
گلبرگای گل تموم میشه!اااه!نفهمیدم آخرش زنگ میزنی یا نمیزنی!
یه گل دیگه از تو گلدون میچینم....
دوسم داره؟دوسم نداره؟دوسم داره.....
حواسمو جمع میکنم....آخرین گلبرگ:دوسم داره!
می خندم!از ته دل..‌‌.
به گوشیم نگاه میکنم.....کی هوا تاریک شد؟ساعت هشت شبه...‌
چرا زنگ نزد؟چرا....
به گلبرگ تو دستم نگاه میکنم....به لباسای سیاهم....چشمام گرم میشن....لبالب پر میشن....دارم خفه میشم از نبودنت....
بگو!بیا بگو همش توهمه....
بیا...........
به گلای پرپر شده نگاه میکنم....یه گل که هنوز پرپرش نکردم....فال میگیرم:میاد؟نمیاد؟میاد...........نمیاد!نمیاد......