ورود ﺍﻣـــﺎﻡ ﺯﻣـــﺎﻥ ﻣــﻤـﻨـﻮﻉ !
ورود ﺍﻣـــﺎﻡ ﺯﻣـــﺎﻥ ﻣــﻤـﻨـﻮﻉ !
ﺷـﯿـﺸﻪ ﻫـﺎﯼ ﻣـﺸـﺮﻭﺏ ﺭﺍ ﺳـﻔـﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺧــﺪﺍ ﮐـﻨـﺪ ﺗـﺎ ﻓــﺮﺩﺍ ﺁﻣــﺎﺩﻩ ﺷـﻮﻧـﺪ . . .
ﺑـﻬـﺘــﺮﯾـﻦ ﺗـﺎﻻﺭ ﺷـﻬـﺮ ﺭﺍ ﺁﺫﯾـﻦ ﺑـﺴـﺘﻪ ﺍﻡ ،
ﺧـﻮﺑـﯽ ﺍﯾـﻦ ﺗـﺎﻻﺭ ﺍﯾـﻦ ﺍﺳـﺖ ﮐـﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻧـﺪﺍﺭﻧـﺪ ﻣـﺠـﻠﺲ ﻣـﺨـﺘـﻠﻂ ﺑـﺎﺷـﺪ ﯾـﺎ ﺟــﺪﺍ !
ﭼـﻨـﺪ ﺗـﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺳــﺘـﺎﻧـﻢ ﮐـﻪ ﺧــﻮﺏ ﻣـﯿـﺮﻗـﺼـﻨـﺪ ﺣـﺘـﻤـﺎ ﺑـﺎﯾـﺪ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ
ﺗـﺎ ﻣﺠﻠﺲ ﮔـﺮﻡ ﺷـﻮﺩ . . . ﺁﺧــﺮ ﺷــﻮﺧـﯽ ﻧـﺒـﻮﺩ ﮐـﻪ ﺷــﺐ ﻋــﺮﻭﺳـﯽ ﺑــﻮﺩ !
ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺒـﯽ ﮐـﻪ ﻫــﺰﺍﺭ ﺷـﺐ ﻧـﻤﯿﺸـﻮﺩ
ﻫــﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﻫـﻤـﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻣـﺤــﺮﻣـﻨـﺪ . . .
ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﻭﻗـﺘﯽ ﻋــﺮﻭﺱ ﺑـﻠﻪ ﻣـﯿﮕـﻮﯾـﺪ
ﺑـﻪ ﺗـﻤـﺎﻣﯽ ﻣـﺮﺩﺍﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺗـﺎﻻﺭ ﮐﻪ ﻧﻪ ، ﺑــﻪ تـمام ﻣــﺮﺩﺍﻥ ﺷـﻬــﺮ ﻣــﺤـﺮﻡ ﻣـﯿـﺸـﻮﺩ
ﺍﯾـﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓـﯿـﻠـﻢ ﻫـﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺩﺭ ﻓـﻀﺎﯼ ﺳـﺒـﺰ ﺩﺍﺧـﻞ ﺷـﻬـﺮ ﻣـﯿـﮕـﯿـﺮﻧـﺪ ﻓـﻬـﻤـﯿـﺪﻡ !
ﻫــﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﻓــﺮﺍﻣـﻮﺵ ﻣـﯿـﺸـﻮﺩ ﻋــﺎﻟـﻢ ﻣـﺤـﻀـﺮ ﺧــﺪﺍﺳـﺖ
ﺁﻫـﺎﻥ ﯾــﺎﺩﻡ ﺁﻣــﺪ !
ﺍﯾــﻦ ﺗـﺎﻻﺭ ﻣـﺤـﻀـﺮ ﺧــﺪﺍ ﻧـﯿـﺴـﺖ ، ﺗـﺎ ﻣﯽ ﺗـﻮﺍﻧـﯿﺪ ﻣﻌﺼﯿﺖ ﮐﻨـﯿـﺪ !
ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﺩﺍﻣــﺎﺩ ﻫــﻢ ﺁﺭﺍﯾـﺶ ﻣﯿـﮑـﻨـﺪ . . .
ﻫـﻤـﻪ ﻭ ﻫـﻤـﻪ ﺁﻣـــﺪﻧــﺪ ﺣـﺘﯽ خـــان دایـی ﻭ . . .
ﺍﻣــﺎ . . . ﮐﺎﺵ ﺍﻣــﺎﻡ ﺯﻣــﺎﻧـﻤـﺎﻥ نـیـز می آمــد ،ﺣــﻖ ﭘــﺪﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﺑــﺮ ﻣــا !
ﻣــﮕـﺮ ﻣـﯿـﺸـﻮﺩ ﺍﻭ ﻧـﺒـﺎﺷــﺪ ؟
ﻋــﺮﻭﺱ ﺑــﺮﺍﯾـﺶ ﮐـﺎﺭﺕ ﺩﻋــﻮﺕ ﻧـﻔـﺮﺳﺘـﺎﺩﻩ ﺑـﻮﺩ ،ﺍﻣـﺎ ﺁﻗـﺎ ﺁﻣــﺪﻩ ﺑـﻮﺩ . . .
ﺑـﻪ ﺗـﺎﻻﺭ ﮐـﻪ ﺭﺳــﯿـﺪ ﺳـﺮﺩﺭ ﺗـﺎﻻﺭﻧــﻮﺷـﺘﻪ ﺑـﻮﺩﻧﺪ : ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻣـﺎﻡ ﺯﻣـﺎﻥ ﻣـﻤـﻨـﻮﻉ !
ﺩﻭﺭﺗــﺮﻫـﺎ ﺍﯾـﺴـﺘـﺎﺩ ﻭ ﮔـﻔـﺖ : ﺩﺧـﺘـﺮﻡ ﻋــﺮﻭﺳﯿـﺖ ﻣـﺒـﺎﺭﮎ ﻭﻟـﯽ . . .
ای کاﺵ ﮐﺎﺭﯼ ﻣـﯿـﮑﺮﺩﯼ ﺗـﺎ ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﻣـﯽ ﺗـﻮﺍﻧـﺴـﺘـﻢ ﺑـﯿﺎﻡ . . .
ﻣـﮕﺮ ﻣـﯿﺸـﻮﺩ ﺷـﺐ ﻋـﺮﻭﺳـﯽ ﺩﺧـﺘـﺮ ﭘـﺪﺭ ﻧـﯿـﺎﯾـﺪ ، ﻣـﻦ ﺁﻣــﺪﻡ ﺍﻣـﺎ . . .
ﮔـﻮﺷـﻪ ﺍﯼ ﻧـﺸـﺴـﺖ ﻭ ﺩﺳـﺖ ﺑـﻪ ﺩﻋــﺎ ﺑـﺮﺩﺍﺷــﺖ
ﻭ ﺑــﺮﺍی خــوشبـخـتی ﺩﺧـﺘـﺮﮎ ﺩﻋــﺎ ﮐــﺮﺩ
ﭼـﻪ ﻇــﺎﻟـﻤـﺎﻧـﻪ ﯾـﺎﺩﻣــﺎﻥ ﻣـﯿـﺮﻭﺩ ﮐـﻪ ﻫـﺴـﺘـﯽ !
ﻣـﺎ ﮐـﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻣـﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻔـﺮﻩ ﺗـﻮ ﻣـﯽ ﺑـﺮﯾـﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺧــﻮﺭﯾـﻢ
ﺑـﺎ ﺷـﯿـﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﭘــﺮﯾـﻢ ﻭ ﻣﯽ ﮔــﺮﺩﯾــﻢ . . .
ﻣـﯿـﺪﺍﻧـﻢ ﮔـﻨﺎﻩ ﻫـﻢ ﮐـﻪ ﻣـﯿـﮑـﻨـﯿـﻢ ، ﺑـﺎﺯ ﺩﻟـﺖ ﻧـﻤﯽ ﺁﯾـﺪ
ﻧـﯿﻤـﻪ ﺷـﺐ ﺩﺭ ﻧـﻤـﺎﺯ ﺩﻋــﺎﯾـﻤــﺎﻥ ﻧـﮑـﻨﯽ !
ﻣـﺎ ﺣــﻮﺍﺳـﻤـﺎﻥ ﭘـﺮﺕ ﺍﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻓــﺮﺍﻣـﻮﺵ ﻣﯿـﮑـﻨـﯿـﻢ ﺷـﻤـﺎ ﺭﺍ . . .
ﺍﻣـﺎ ﺷـﻤﺎ ﺧـﻮﺏ ﯾـﺎﺩﻣـﺎﻥ ﻣـﯿـﮑﻨﯽ . . .
« اللــــهــم عجــــــــــــــــل لولیکــــــــــــــــــــ الفــــــــــــــــــــرج »
ﺷـﯿـﺸﻪ ﻫـﺎﯼ ﻣـﺸـﺮﻭﺏ ﺭﺍ ﺳـﻔـﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺧــﺪﺍ ﮐـﻨـﺪ ﺗـﺎ ﻓــﺮﺩﺍ ﺁﻣــﺎﺩﻩ ﺷـﻮﻧـﺪ . . .
ﺑـﻬـﺘــﺮﯾـﻦ ﺗـﺎﻻﺭ ﺷـﻬـﺮ ﺭﺍ ﺁﺫﯾـﻦ ﺑـﺴـﺘﻪ ﺍﻡ ،
ﺧـﻮﺑـﯽ ﺍﯾـﻦ ﺗـﺎﻻﺭ ﺍﯾـﻦ ﺍﺳـﺖ ﮐـﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻧـﺪﺍﺭﻧـﺪ ﻣـﺠـﻠﺲ ﻣـﺨـﺘـﻠﻂ ﺑـﺎﺷـﺪ ﯾـﺎ ﺟــﺪﺍ !
ﭼـﻨـﺪ ﺗـﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺳــﺘـﺎﻧـﻢ ﮐـﻪ ﺧــﻮﺏ ﻣـﯿـﺮﻗـﺼـﻨـﺪ ﺣـﺘـﻤـﺎ ﺑـﺎﯾـﺪ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ
ﺗـﺎ ﻣﺠﻠﺲ ﮔـﺮﻡ ﺷـﻮﺩ . . . ﺁﺧــﺮ ﺷــﻮﺧـﯽ ﻧـﺒـﻮﺩ ﮐـﻪ ﺷــﺐ ﻋــﺮﻭﺳـﯽ ﺑــﻮﺩ !
ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺒـﯽ ﮐـﻪ ﻫــﺰﺍﺭ ﺷـﺐ ﻧـﻤﯿﺸـﻮﺩ
ﻫــﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﻫـﻤـﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻣـﺤــﺮﻣـﻨـﺪ . . .
ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﻭﻗـﺘﯽ ﻋــﺮﻭﺱ ﺑـﻠﻪ ﻣـﯿﮕـﻮﯾـﺪ
ﺑـﻪ ﺗـﻤـﺎﻣﯽ ﻣـﺮﺩﺍﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺗـﺎﻻﺭ ﮐﻪ ﻧﻪ ، ﺑــﻪ تـمام ﻣــﺮﺩﺍﻥ ﺷـﻬــﺮ ﻣــﺤـﺮﻡ ﻣـﯿـﺸـﻮﺩ
ﺍﯾـﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓـﯿـﻠـﻢ ﻫـﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺩﺭ ﻓـﻀﺎﯼ ﺳـﺒـﺰ ﺩﺍﺧـﻞ ﺷـﻬـﺮ ﻣـﯿـﮕـﯿـﺮﻧـﺪ ﻓـﻬـﻤـﯿـﺪﻡ !
ﻫــﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﻓــﺮﺍﻣـﻮﺵ ﻣـﯿـﺸـﻮﺩ ﻋــﺎﻟـﻢ ﻣـﺤـﻀـﺮ ﺧــﺪﺍﺳـﺖ
ﺁﻫـﺎﻥ ﯾــﺎﺩﻡ ﺁﻣــﺪ !
ﺍﯾــﻦ ﺗـﺎﻻﺭ ﻣـﺤـﻀـﺮ ﺧــﺪﺍ ﻧـﯿـﺴـﺖ ، ﺗـﺎ ﻣﯽ ﺗـﻮﺍﻧـﯿﺪ ﻣﻌﺼﯿﺖ ﮐﻨـﯿـﺪ !
ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺒﯽ ﮐـﻪ ﺩﺍﻣــﺎﺩ ﻫــﻢ ﺁﺭﺍﯾـﺶ ﻣﯿـﮑـﻨـﺪ . . .
ﻫـﻤـﻪ ﻭ ﻫـﻤـﻪ ﺁﻣـــﺪﻧــﺪ ﺣـﺘﯽ خـــان دایـی ﻭ . . .
ﺍﻣــﺎ . . . ﮐﺎﺵ ﺍﻣــﺎﻡ ﺯﻣــﺎﻧـﻤـﺎﻥ نـیـز می آمــد ،ﺣــﻖ ﭘــﺪﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﺑــﺮ ﻣــا !
ﻣــﮕـﺮ ﻣـﯿـﺸـﻮﺩ ﺍﻭ ﻧـﺒـﺎﺷــﺪ ؟
ﻋــﺮﻭﺱ ﺑــﺮﺍﯾـﺶ ﮐـﺎﺭﺕ ﺩﻋــﻮﺕ ﻧـﻔـﺮﺳﺘـﺎﺩﻩ ﺑـﻮﺩ ،ﺍﻣـﺎ ﺁﻗـﺎ ﺁﻣــﺪﻩ ﺑـﻮﺩ . . .
ﺑـﻪ ﺗـﺎﻻﺭ ﮐـﻪ ﺭﺳــﯿـﺪ ﺳـﺮﺩﺭ ﺗـﺎﻻﺭﻧــﻮﺷـﺘﻪ ﺑـﻮﺩﻧﺪ : ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻣـﺎﻡ ﺯﻣـﺎﻥ ﻣـﻤـﻨـﻮﻉ !
ﺩﻭﺭﺗــﺮﻫـﺎ ﺍﯾـﺴـﺘـﺎﺩ ﻭ ﮔـﻔـﺖ : ﺩﺧـﺘـﺮﻡ ﻋــﺮﻭﺳﯿـﺖ ﻣـﺒـﺎﺭﮎ ﻭﻟـﯽ . . .
ای کاﺵ ﮐﺎﺭﯼ ﻣـﯿـﮑﺮﺩﯼ ﺗـﺎ ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﻣـﯽ ﺗـﻮﺍﻧـﺴـﺘـﻢ ﺑـﯿﺎﻡ . . .
ﻣـﮕﺮ ﻣـﯿﺸـﻮﺩ ﺷـﺐ ﻋـﺮﻭﺳـﯽ ﺩﺧـﺘـﺮ ﭘـﺪﺭ ﻧـﯿـﺎﯾـﺪ ، ﻣـﻦ ﺁﻣــﺪﻡ ﺍﻣـﺎ . . .
ﮔـﻮﺷـﻪ ﺍﯼ ﻧـﺸـﺴـﺖ ﻭ ﺩﺳـﺖ ﺑـﻪ ﺩﻋــﺎ ﺑـﺮﺩﺍﺷــﺖ
ﻭ ﺑــﺮﺍی خــوشبـخـتی ﺩﺧـﺘـﺮﮎ ﺩﻋــﺎ ﮐــﺮﺩ
ﭼـﻪ ﻇــﺎﻟـﻤـﺎﻧـﻪ ﯾـﺎﺩﻣــﺎﻥ ﻣـﯿـﺮﻭﺩ ﮐـﻪ ﻫـﺴـﺘـﯽ !
ﻣـﺎ ﮐـﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻣـﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻔـﺮﻩ ﺗـﻮ ﻣـﯽ ﺑـﺮﯾـﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺧــﻮﺭﯾـﻢ
ﺑـﺎ ﺷـﯿـﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﭘــﺮﯾـﻢ ﻭ ﻣﯽ ﮔــﺮﺩﯾــﻢ . . .
ﻣـﯿـﺪﺍﻧـﻢ ﮔـﻨﺎﻩ ﻫـﻢ ﮐـﻪ ﻣـﯿـﮑـﻨـﯿـﻢ ، ﺑـﺎﺯ ﺩﻟـﺖ ﻧـﻤﯽ ﺁﯾـﺪ
ﻧـﯿﻤـﻪ ﺷـﺐ ﺩﺭ ﻧـﻤـﺎﺯ ﺩﻋــﺎﯾـﻤــﺎﻥ ﻧـﮑـﻨﯽ !
ﻣـﺎ ﺣــﻮﺍﺳـﻤـﺎﻥ ﭘـﺮﺕ ﺍﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻓــﺮﺍﻣـﻮﺵ ﻣﯿـﮑـﻨـﯿـﻢ ﺷـﻤـﺎ ﺭﺍ . . .
ﺍﻣـﺎ ﺷـﻤﺎ ﺧـﻮﺏ ﯾـﺎﺩﻣـﺎﻥ ﻣـﯿـﮑﻨﯽ . . .
« اللــــهــم عجــــــــــــــــل لولیکــــــــــــــــــــ الفــــــــــــــــــــرج »
۲.۱k
۰۸ مهر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.