دشت هایی چه فراخ!
دشتهایی چه فراخ!
کوههایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی میآمد!
یونجهزاری سر راه،بعد جالیز خیار
لب جویی بودیم، کفش ها وا کندیم و نشستیم، پاها در آب:
"من چه سبزم امروزو چه اندازه تنم هوشیار است!
نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه.
وچنان سرمستم که دلم میخواهدبدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.
دورها آوایی است، که مرا میخواند.
کوههایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی میآمد!
یونجهزاری سر راه،بعد جالیز خیار
لب جویی بودیم، کفش ها وا کندیم و نشستیم، پاها در آب:
"من چه سبزم امروزو چه اندازه تنم هوشیار است!
نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه.
وچنان سرمستم که دلم میخواهدبدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.
دورها آوایی است، که مرا میخواند.
۱.۹k
۲۰ دی ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.