آدما تا کَسی رو دارن ، قدرشو نمیدونن !

آدما تا کَسی رو دارن ، قدرشو نمیدونن !
بعضی وقتا اصلاً نمیفهمن که هست ...
گاهی تا طرف میره ،
میگن : "آخی ، راحت شدیم "
اما بعد از یه مدت ،
وقتی میبینن هیشکی مثه اون نمیشه ؛
اول یادش میفتن ،
بعد دلشون تنگ میشه و بعد دنبالش میگردن ...
ولی دیگه پیداش نمیکنن !
حتی اگه پیداش کنن ،
دیگه اون همون آدم ِسابق نیست !...
کاش قدرِ آدمارو همون جور که هستن ،
همون جا که هستن بدونیم ،
تا تبدیل به حسرت نَشن ..