الیه

#الیه
بسمه
مغز ها طوفانی است...
خبری در راه است...
رعد ها در پس باران سبک بالی ها...
میزنند بر سر و روی همگان...
که چرا هر قدمی در ره مولا باشد...
می زنی مهر ریا و لجنی روی عمل؟
که چرا سال به سال
ماه به ماه
همه را از خط و چین های جبین
میکنی آگاه لیکن لحظه ای
نروی سوی ولا و همدمی
نروی با همه ی پست و مقام
بنشینی لحظه ای در مسند آن فقرا
که ببینی که چرا و به چه علت
همه ی فکر و خیال همه شان
شده است وام و ربا و قرض و بدبختی ها
که چرا در کوچه ای عامی نشین
شده اند عابد و ذاکر همه ی پیرمردان
ولی از حال جوانان که تفقد میکنی
...
آری آری این همه درد و غم و شکوه و آه
نبود از حال عموم و همه ی جامعه ها
لیک عایا نرود اسب سفیدی آنجا؟
نرود تا برهاند همه را از غم ها؟
باشد آقا اصلا
ما همه عاصی و تو از همه خوبی ها پر
ما همه عامی جاهل تو ز اخبار آگاه
ولی آخر اندکی انصاف کن
ما چو بد باشیم و تو مستبصر
تو نباید بروی سوی کجی و کاستی
تو نباید بشوی همدم هر ناراستی
تویی آری که سری از همه سر ها آری
و چونان با نفسی گرم صدا برداری
که هوا بد شده از ناله نفرین ناپاک
باید آگاه شد و کرد آگاه
باید این را دانست
که در سال اخیر
مغز ها طوفانیست
خبری در راه است....