ﺧﺠﻞ ﺷﺪم ز ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﺧﺠﻞ ﺷﺪم ز ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﻣﻦ از دو روزه ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺷﺪم ﺑﯿﺰار
ﺧﺪای ﺷﮑﺮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﻫﻤﻪ ﺑﮕﺮﯾﻪ اﺑﺮ ﺳﯿﻪ ﮔﺸﻮدم ﭼﺸﻢ
دراﯾﻦ اﻓﻖ ﮐﻪ ﻓﺮوﻏﯽ ز ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﺑﻪ ﻏﺼﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ اﻧﺘﺤﺎر ﮐﻨﻢ
درﯾﻎ و درد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﺘﺤﺎر آﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮد ﺳﺮخ ﻣﯿﮑﻨﻢ رخ و
ﺑﺲ
ﺑﻪ ﺑﺰم ﻣﺎ رﺧﯽ از ﺑﺎده ارﻏﻮاﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﺑﺒﯿﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺳﮓ ﭘﺎﺳﺒﺎن ﭼﻪ ﮔﺮﮔﺎﻧﻨﺪ
ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮاﺟﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺷﺒﺎﻧﯽ
ﻧﯿﺴﺖ

ز ﺑﻠﺒﻞ ﭼﻤﻦ ﻃﺒﻊ ﺷﻬﺮﯾﺎر اﻓﺴﻮس
ﮐﻪ از ﺧﺰان ﮔﻠﺸﻦ ﺷﻮر ﻧﻐﻤﻪ ﺧﻮاﻧﯽ
ﻧﯿﺴﺖ
شهریار