🏴 شب ششم محرم: قاسم بن الحسن علیه السلام
🏴 شب ششم محرم: قاسم بن الحسن علیه السلام
روز عاشورا حضرت قاسم علیه السلام خود را آماده جنگ کرد، به حضور امام حسین علیه السلام برای اجازه گرفتن آمد، امام او را در آغوش گرفت و مدتی با هم گریه کردند، سپس قاسم اجازه طلبید، امام به او اجازه نمیداد، قاسم آنقدر پابپا نمود و مکرر طلب اجازه کرد، امام علیه السلام به او اجازه داد، او در حالی که اشک از چشمانش سرازیر بود به میدان تاخت و چنین رجز میخواند:
ان تنکرونی فانا بن الحسن سبط النبی المصطفی المؤتمن هذا حسین کالاسیر المرتهن بین اناس لا سقوا صوب المزن
«اگر مرا نمیشناسید من پسر حسن سبط پیامبر برگزیده و امین خدا هستم این حسین علیه السلام است که همچون اسیر گروگان شده در بین مردم قرار گرفته، خدا آن مردم را از باران رحمتش سیراب نسازد».
حمله سخت بر دشمن کرد و با آن سن کم سه نفر یا بیشتر از دشمن را کشت.
حمید بن مسلم که از سربازان عمر سعد بود نقل میکند: از خیام حسین علیه السلام نوجوانی به سوی میدان بیرون آمد که چهرهاش مانند نیمه قرص ماه میدرخشید، شمشیری بدست داشت و پیراهن بلندی پوشیده بود و وارد جنگ گردید.
عمرو بن سعد ازدی (لعنة الله علیه) گفت: سوگند به خدا آنچنان سخت بر این نوجوان حمله کنم، گفتم: عجبا! تو به این نوجوان چه کار داری سوگند به خدا اگر او مرا بزند به طرف او دست دراز نمیکنم، بگذار همانها که او را احاطه کرده و با او میجنگند کار او را تمام کنند.
عمرو بن سعد گفت: سوگند به خدا من باید بر او یورش برم، و جهان را بر او سخت گیرم، آن حضرت که مشغول جنگ بود، عمرو بن سعد در کمین او قرار گرفت و چنان شمشیر بر سر مبارک قاسم زد که سر او شکافته شد و قاسم به صورت بر روی زمین افتاد و فریاد زد: «یا عماه!» (عمو جان به دادم برس).
وقتی که صدای قاسم به گوش امام رسید، آن حضرت مانند عقابی که از بالا به زیر آید، صفها را شکافت و مانند شیر خشمگین بر دشمن حمله کرد تا عمر بن سعد ازدی رسید، شمشیر به سوی او وارد کرد، او دستش را به پیش آورد و از آرنج قطع گردید، آن ملعون نعره کشید، دشمن برای نجات او حمله کردند، در همین میان پیکر نازنین قاسم زیر سم ستوران قرار گرفت، وقتی که گرد و غبار فرو نشست دیدند امام حسین علیه السلام در بالین قاسم است و آن نوجوان در حال جان کندن است. و پای خود را بر زمین میساید و روحش آماده پرواز به سوی بهشت است.
امام فرمود:
«عز و الله علی عمک ان تدعوه فلا یجیبک او یجیبک فلا ینفعک».
«سوگند به خدا بر عمویت سخت است که او را بخوانی، به تو جواب ندهد، یا اگر جواب دهد به حال تو سودی نداشته باشد».
ناگهان بر سر قتل تو چه دعوا شده است
بند بند بدنت آه زهم وا شده است
چه بلایی به سر صورتت آمد قاسم
وای این نیزه چه سان در دهنت جا شده است؟!
زانوانت چه شده حرف بزن قاسم جان
ساق پاهای تو برعکس چرا تا شده است ؟!!
سر انگشت تو را هم به غنیمت بردند
چه قدر روی تنت حادثه امضا شده است...!
مهره های کمرت دور و برت می ریزد
اینچنین ریختنت آه معما شده است...
علی لعنة الله علی القوم الظالمین
#الشجرة_الملعونة
#بسیج_سایبری
روز عاشورا حضرت قاسم علیه السلام خود را آماده جنگ کرد، به حضور امام حسین علیه السلام برای اجازه گرفتن آمد، امام او را در آغوش گرفت و مدتی با هم گریه کردند، سپس قاسم اجازه طلبید، امام به او اجازه نمیداد، قاسم آنقدر پابپا نمود و مکرر طلب اجازه کرد، امام علیه السلام به او اجازه داد، او در حالی که اشک از چشمانش سرازیر بود به میدان تاخت و چنین رجز میخواند:
ان تنکرونی فانا بن الحسن سبط النبی المصطفی المؤتمن هذا حسین کالاسیر المرتهن بین اناس لا سقوا صوب المزن
«اگر مرا نمیشناسید من پسر حسن سبط پیامبر برگزیده و امین خدا هستم این حسین علیه السلام است که همچون اسیر گروگان شده در بین مردم قرار گرفته، خدا آن مردم را از باران رحمتش سیراب نسازد».
حمله سخت بر دشمن کرد و با آن سن کم سه نفر یا بیشتر از دشمن را کشت.
حمید بن مسلم که از سربازان عمر سعد بود نقل میکند: از خیام حسین علیه السلام نوجوانی به سوی میدان بیرون آمد که چهرهاش مانند نیمه قرص ماه میدرخشید، شمشیری بدست داشت و پیراهن بلندی پوشیده بود و وارد جنگ گردید.
عمرو بن سعد ازدی (لعنة الله علیه) گفت: سوگند به خدا آنچنان سخت بر این نوجوان حمله کنم، گفتم: عجبا! تو به این نوجوان چه کار داری سوگند به خدا اگر او مرا بزند به طرف او دست دراز نمیکنم، بگذار همانها که او را احاطه کرده و با او میجنگند کار او را تمام کنند.
عمرو بن سعد گفت: سوگند به خدا من باید بر او یورش برم، و جهان را بر او سخت گیرم، آن حضرت که مشغول جنگ بود، عمرو بن سعد در کمین او قرار گرفت و چنان شمشیر بر سر مبارک قاسم زد که سر او شکافته شد و قاسم به صورت بر روی زمین افتاد و فریاد زد: «یا عماه!» (عمو جان به دادم برس).
وقتی که صدای قاسم به گوش امام رسید، آن حضرت مانند عقابی که از بالا به زیر آید، صفها را شکافت و مانند شیر خشمگین بر دشمن حمله کرد تا عمر بن سعد ازدی رسید، شمشیر به سوی او وارد کرد، او دستش را به پیش آورد و از آرنج قطع گردید، آن ملعون نعره کشید، دشمن برای نجات او حمله کردند، در همین میان پیکر نازنین قاسم زیر سم ستوران قرار گرفت، وقتی که گرد و غبار فرو نشست دیدند امام حسین علیه السلام در بالین قاسم است و آن نوجوان در حال جان کندن است. و پای خود را بر زمین میساید و روحش آماده پرواز به سوی بهشت است.
امام فرمود:
«عز و الله علی عمک ان تدعوه فلا یجیبک او یجیبک فلا ینفعک».
«سوگند به خدا بر عمویت سخت است که او را بخوانی، به تو جواب ندهد، یا اگر جواب دهد به حال تو سودی نداشته باشد».
ناگهان بر سر قتل تو چه دعوا شده است
بند بند بدنت آه زهم وا شده است
چه بلایی به سر صورتت آمد قاسم
وای این نیزه چه سان در دهنت جا شده است؟!
زانوانت چه شده حرف بزن قاسم جان
ساق پاهای تو برعکس چرا تا شده است ؟!!
سر انگشت تو را هم به غنیمت بردند
چه قدر روی تنت حادثه امضا شده است...!
مهره های کمرت دور و برت می ریزد
اینچنین ریختنت آه معما شده است...
علی لعنة الله علی القوم الظالمین
#الشجرة_الملعونة
#بسیج_سایبری
۴.۸k
۱۷ مهر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.