عاشق خودت بودن هم یه جورایی خوبه

عاشق خودت بودن هم یه جورایی خوبه
از نظر من که عالیه
منظورم خودشیفتگی نیستا اونکه یه بیماریه بحثش جداس
اخه وقتی خودتو کاراتو دوس داشته باشی یه جورایی همون راضی باشی از خودت بهت یه ارامش میده که هیچکی نمیتونه اونو بگیره
شاید از نظر بقیه مسخره بیاد ولی با تمام وجود اون حس دخترونه ی بچگیمو دوس دوست دارم
اینکه هنوز عاشق بوی لاکم و هنوزم که هنوزه هرسری که میرم بازارلاک میگیرم و همیشه گوشه های دستمو هم لاک میزنم
اینکه با شوق بچه ۷ ساله میشینم بدون دستکش نقاشی میکنمو خودمو رنگی رنگی ‌میکنم و تا چند روز رنگا تو دستمن
اینکه هنوزم که هنوزه کل اتاقم پر عروسکامه و اسماشونو که ازهمون بچگی گذاشتم صدا میزنم وکلی باهاشون حرف میزنم
اینکه مثه دیوونه ها بدون چتر میرم زیربارون و بعدش سرما میخورم
حتی عاشق صدای خش حش برگام تو پاییز و با ذوق میرم روشون
دیوونه شعرو کتابم و ساعت یادم میره موقع خوندنشون...
همه اینا وحتی بیشتر
همه کارای دخترونم
همه رو از تهِ تهِ دلم دوست دارم
عاشق دخترونه ی وجودمم که هیچوقت بزرگ نمیشه و نمیخوامم بشه