چند روزیه دستم به نوشتن نمیره. امروز نمی تونم برات شعر بگ

چند روزیه دستم به نوشتن نمیره. امروز نمی تونم برات شعر بگم .میخوام باهات درد و دل کنم الان که کنارم نیستی شاید این حرفا رو دارم به خودم میزنم. همین که تو بعدا می خونیش واسم دلگرمیه. آدم زمانی خیالش آسوده میشه که فراموش کنه ولی وقتی اینجایی ، وسط دریا کاریم نیست که انجام بدی فکرت به هر سمتی میره دل که جای خود داره.
داشتم به بهمن دو سال پیش فکر میکردم هی بهم قر میزدی عزیز جون رو خیلی وقته ندیدی آخرشم راضیم کردی با ماشین ببرمت خونشون. یادت میاد تونل بسته بود یه ساعت طول کشید تا بازش کنن تو اون یه ساعت تو بهترین هدیه زندگیمو بهم دادی ‌. گفته بودی ((محمد)) من سرمو خم کرده بودم جلو رو نگاه می کردم انگار نه انگار .صداتو یه خورده کلفت تر کردی ((کاپتان پارسا ...کاپتان محمد پارسا جان))
ای جان ! بگو خانومی .هر وقت می گفتم خانومی لپات گل مینداخت. سرتو آوردی جلو ((آقا گوشاتو بیار جلو یه چی می خوام بگم بهت)). پیش خودم گفتم الان اینجا کسی که نیست در گوشی چرا آخه. دوباره تکرار کردی (( بیا درگوشت یه چی می خوام بگم بعضی حرفا روباید درگوشی گفت )) صورتمو آوردم جلو یکی یواش زدی تو صورتم. دیوونه چرا می زنی؟ وحشی! (( ببین آقای محترم اینو زدم تا یادت بمونه چند ماه دیگه بچمون که بدنیا بیاد و تو یه روزی بزنی زیر گوشش بدونی یکی از من می خوری))
بچمون!! مگه یه زن هدیه ای بهتر این می تونه به همسرش بده.

کتاب📚 نوه ی جناب سرهنگ
#حافظ_کمانگیر