یکی از برترین سکانس هایی که در پدر خوانده دیده ام ، جایی

یکی از برترین سکانس‌هایی که در پدر خوانده دیده‌ام ، جایی‌ست که آل پاچینو پس از مرگ ِ دخترش بی‌صدا فریاد می‌زند .
شاید چیزی در حدود سی ثانیه !
بیننده تصور می‌کند که صدای ِفریاد ِاو را عمداً از فیلم حذف کرده‌اند اما وقتی نفس می‌کشد و این دفعه با صدای بلند گریه می‌کند و فریاد می‌کشد ، تازه مشخص می‌شود که وی در بار اول بی‌صدا فریاد کشیده ...
فریاد بی‌صدا ، درون ِآدمی را می‌سوزاند .
خاکستر می‌کند ، به نابودی می‌کشاند .
فریاد بی‌صدا همان لحظه‌هایی است که حقی ، به‌نحوی و توسط کسی ناحق می‌شود و مسببش ما هستیم...