هیچکس پیشم نموند....

هیچکس پیشم نموند....
همه رفتن و در عین ناباوری تنهام گذاشتن....
زندگیم شده یه جور غیرعادی چرت :)
دیگ حالم بهم میخوره از امید دادن به کسی برای ادامه این زندگی تخمی ...
وقتی صبح با دعوا پا میشم
شب با دعوا میخوابم و باید لال باشم و فقط گوش کنم
به سر و صداهایی که داغونم کردن....
دیگ بسمه :) نمیخوام گوش کنم....
من اینجور زندگی کردن و با مردن یکی میدونم :/