هبوط...یاد باد آن روز کز لب بوی جان میآمدت ناوک مژگان یکایک برنشان میآمدت از جهان جان ندا جان و جهان میآمدت در چمن هر دم که چون عرعر خرامان میشدی خنده بر بالای سرو بوستان میآمدت یاد باد ...خواجه کرمانی....
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.