حسرت ...

حسرت ...
چه واژه ی عجیبی ...
اما نه کمی که دقت می کنم میبینم مدتیست همراهمه!
همه جا چشمام میگرده ، آروم ندارم !
درست مثل کسی که میمیره و هنوز چشماش بازه ... این جور موقع ها میگن طرف چشم به راهه هنوز ! منتظره !
شاید منم هنوز رفتنت و باور نکردم ...
انتظار بدترین قسمتِ حسرته ! همش منتظری که حسرتات تموم شن !
من هنوزم منتظرم که بیای ... زنگ بزنی و این انتظار من و تا مرز جنون می کشونه !
حسرت یعنی هنوز بعد این همه سال روز تولدم منتظر توام ...
حسرت یعنی هنوزم عاشق پاییزم !
حسرت یعنی هنوزم منتظر تماسی از توام !
حسرت یعنی پیر شدنم دور از تو ...
حسرت یعنی یه بغض ! که هر شب می بلعم !
حسرت یعنی آه هایی که گاه و بی گاه نا خداگاه می کشم !
حسرت یعنی اسم تو ! حتی اگه به نام یه کوچه باشه ... اسم یه مغازه باشه ! هر جا که باشه نگام برمی گرده ... پاهام کنارش خشک میشه !
حسرت یعنی دختری که دیگه عاشق نمیشه ...
دختری که نگاش هر سمتی که باشه منتظره !
در حال پیدا کردن توئه !
حسرت یعنی اسمم که بعد تو همیشه کنارش خالیه !
حسرت یعنی محتاج آغوش تو بودن !
حسرت یعنی حال من !