بعضی ها مثل هوا میمونن،

بعضی ها مثل هوا میمونن،
حضورشون همیشگی، حیات بخش و بی صداست،
اما...
اگر نباشن؛ نفس دقایق رو بند میارن
بعضی ها مثل نت های موسیقی میمونن...
بودنشون ریتم زندگی رو
خوش نوا و خوس آهنگ تر میکنه
بعضی ها حکم حَلّالِ شکرِ توی لیوان چای را دارن...
با حضورشون دقایق خوشیمون رو شیرین تر میکنن،
من اسم این بعضی هارو "دوست" گذاشتم.
آدم هایی که داشتنشون
حکم نعمت و آب روی آتیش رو داره
و می تونید ناب ترین لحظه هارو،
کنار اون ها تجربه کنید
انگار که اگر این "بعضی ها" نباشن؛
زندگی از گلوی آدم پایین نمیره.
د مثل "دوست"