می دانی جانم من هیچوقت محبوب کسی نبودم. با بهت و تعجب نگا

می دانی جانم من هیچوقت محبوب کسی نبودم. با بهت و تعجب نگاهم می کرد انگار چیز عجیبی می شنید.بی توجه به چهره ی پراز سوالش ادامه دادم:من هیچوقت آدم آرایش غلیظ نبودم. حتی بلد نبودم یک روز هم که شده متفاوت ظاهرشوم.نمی توانستم وقتی می دیدمش هیجانم را پنهان کنم و با یک ماسک غرور و بی توجهی سرم را گرم بستنی شکلاتی ام کنم.موهایم بلوند و رنگ شده نیست و اندازه اش معمولی است.

دیدی بعضی ها در دیدارهایشان چگونه دلبری می کنند و در کمال دقت مواظب حرف هایشان هستند و حتی زاویه ی لب و دهانشان را برای لبخند کنترل می کنند؟شنیده ای آوازه ی کسانی را که آخر هفته ها در مهمانی های مختلف مثل ستاره می درخشند؟ اما من!به خودم که نگاه می کنم خنده ام می گیرد.

دختری با ظاهر بسیار معمولی با بینی که حاصل تلاش عزیزان زحمت کش جراح و ناخن هایی که نتیجه ی دست ناخن کاری حرفه ای نیست.حتی بعضی وقت ها آنقدر بی حوصله است که موهایش را در حصار تنگ کش موهایش اسیر می کند. لبخند زدم و گفتم: _و من خوب می دانم دخترهای شبیه من،خاطره نخواهندشد #نازنین_شیروانی