ای که چشمان تو در مرتبه ی بادامی ست

ای که چشمان تو در مرتبه ی بادامی ست
خوابت انگار زمستانی ناآرامی ست

برف می بارد واین صبح پراز زیبایی
نقش گلپونه ی در حنجره ی بسطامی ست

قوری چای وغزل مزه ی دم کرده ی هل
پشت این پنجره ظاهرشدنت الزامی ست

شهرمان چادر بسیار سفیدی پوشید
این حجابی ست که در کشورمان اسلامی ست

برف می بارد واز بند دل زندانت
وقت آزادی یک شاعره ی اعدامی ست

تازگی نیست که درسینه ی ما عشق نشست
عشق یک حادثه ی دائمی ومادامی ست

آنچه از دولت این عشق سر سفره ی ماست
چند بشقاب پر از دلهره وبدنامی ست