فردوسی شاید بتوان گفت انگیزه فردوسی از سرودن شاهنامه، غمِ

#فردوسی شاید بتوان گفت انگیزه فردوسی از سرودن شاهنامه، غمِ غربت(نوستالژی) او باشد. نوستالژی‌های شاهنامه را می‌توان به دو بخش فردی(شخصِ فردوسی) و جمعی(ملی- میهنی) تقسیم کرد. یکی از نوستالژی‌های فردی فردوسی در اواسط داستان سیاوش خودش را نشان می‌دهد؛ جایی که شاعر از احوال خودش در 60 سالگی و ضعف جسمی‌اش می‌گوید و حسرت جوانی را می‌خورد: «دریغ آن گل و مشک خوشاب سی/ همان تیغ برنده پارسی». از جمله نوستالژی‌های جمعی شاهنامه می‌توان به حسرتی که فردوسی در سراسر بخش تاریخی شاهنامه از نبودن پهلوانی چون رستم می‌خورد، اشاره کرد. #بخون