ایستاده ام و با همه ی شرمی که از گناهانخویش دارم باز هم به امید رحمت تو هستم

ایستاده‌ام و با همه‌ی شرمی که از #گناهان_خویش دارم، باز هم به امید رحمت تو هستم.
خدایا! #چشم_امید_من به #فضل_و_کرم توست.
خدایا! با فضل و کرم خود با من عمل کن، نه با عدالت خویش.
خدایا! تو را سپاس بی‌پایان که مرا در چنین موقعیت زمانی قرار دادی که بتوانم خدمت ناچیزی در جهت استقرار و پایداری نظام جمهوری اسلامی و حاکمیت قانون الهی انجام دهم.
امیدوارم که این خدمت ناچیز مورد رضای تو قرار گیرد...
خدایا! از رحمت تو نومید نیستم؛ زیرا به #فضل_و_رحمت وسیع تو چشم طمع دوخته‌ام.
خدایا! اینک مرا ببین که در پیشگاه [با] عزّت و عظمت تو، در منتهای ذلّت و مُستمندی [هستم]....
خدایا! تو را شکر و سپاس می‌گویم به خاطر همه‌ی نعمت‌هایی که به من ارزانی نمودی؛ هر چند که زبانم از بیان این #شکرگزاری الکن و قاصر است؛ هر چند که لیاقت آنها را نداشتم.
خدایا! حمد و ثنای بی‌پایان ما سزاوار تو است و این تویی که حمد و ثنای ازلی و ابدی را سزاواری.
بخشی از #وصیت_‌نامه_شهید علی آخوند رجب (1367-1339 دزفول)
منبع : کتاب #آستان_نیاز . نشر شاهد . ص 19
ش ف : 9276
https://srazsaveh.persianblog.ir
https://t.me/srazsaveh
https://www.instagram.com/srazsaveh
تگ ها :
#گنجینه_علوی #گناهان_خویش #چشم_امید_من #فضل_و_کرم #فضل_و_رحمت #شکرگزاری #وصیت_نامه_شهید #آستان_نیاز #دفاع_مقدس #جنگ_تحمیلی #شهید_علی_آخوند_رجب #شهید_دزفول #شهید #دزفول #شهداء_را_از_یاد_نبریم #شهدا_سنگ_نشانند_که_ره_گم_نشود