💞پرواز عشق💞

پروانه شدم ، بال زدم ، سوخت دو بالم
ديوانه شدم ، داد زدم ، وای به حالم

بيخود شدم از خويش و از اين گردش ايام
نومید و سر افکنده از اين طالع و فرجام

مستانه شدم ، باده زدم گاه به گاهی
دل خسته ز می ، باز شدم غرق تباهی

خنديدم و گفتم شود از باده حذر كرد...
از كوچه مستان به چنین حال گذر كرد!

حال اين منم و حال من و سوخته بالی
ديوانه و بیخود شده ای ، رو به زوالی

نوميدی و مستی ، به چنين درد دچاری!
دل خسته ای و خنده كنان ، باز خماری!

اين بار بسازم به همين بی پر و بالی
عاشق شوم و عشق رسانم به كمالی

بر من دگر آن بال و پر سوخته ننگ است
با بی پر و بالی است كه پرواز قشنگ است

بهزاد غدیری