تو . . .

تو . . .
خیلی متفاوت هستی . . .
تو مثل شعری می مانی که ماهی ها برای گل های نیلوفر میخوانند . . .
یا شاید هم خودِ نیلوفر هستی . . .
میدانی نیلوفر با وجود اینکه تویِ مرداب و لجن زندگی میکرد . . .
ولی بازم رشد کرد و درخشید و زیبای اش همه را مجنون ساخت . . .
تو مثل خاک باران خورده می مانی همینقدر ساده و دلپذیر . . .
تو مثل ماه با وجود همه‌ی چاله هایت بازم زیبا و شیفته کننده ای . . .
تو مثل تاریکی گاهی آرام بخش و مرموزی گاهی ترسناک و خوفناکی . . .
تو شعری . . .
تو نوایی . . .
تو زمزمه شب هایی . . .
میدانی شبنم کوچک من . . .
دلم میخواد هر شب وقتی که نور مهتاب رویِ صورت بی نقص‌ و لطیفت می افتد . . .
یا فروزانی و گرمای آتش که در چشمانت منعکس می شود . . .
ان چند تار موهایت که روی صورتت افتاده را کنار بزنم و آرام آرام در هوای مه آلود چشمانت گمراه شوم . . .
دلم میخواهد ماه در آسمان به خواب برود یا که ناپدید شود تا تورا جایگزین او کنم . . .
فقط کاش که این را بدانی . . .
که تا ابد در دل من جای داری . . .
و اینکه تا وقتی که رسیدن به تو امکان دارد . . .
این زندگی‌ هم درد زیبای‌ست که جریان دارد . . .
_نوری در مه