زندگے را گر توانستے بہ ڪام یڪ نفر شیرین ڪنے

زندگے را گر توانستے بہ ڪام یڪ نفر شیرین ڪنے
یا توانستے زمین تشنه‌اے را سرخوش از باران ڪنے

گر توانستے تو یڪ مرغ گرفتار از قفس بیرون ڪنے
یا توانستے ڪہ دیوار اسارت از بنا ویران ڪنے

گر توانستے بہ خوان رنگی‌ات یڪ رهگذر مهمان ڪنے
یا توانستے بدون حاجتے هم، ذڪر آن یزدان ڪنے

گر توانستے لباس بی‌ریاے عاشقے بر تن ڪنے
مےتوانے آن زمان فریاد انسان بودنت را بر سر هر ڪوے و هر برزن کنے