چو بستی در به روی من به کوی صبر رو کردم

چو بستی در به روی من به کوی صبر رو کردم

چو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم

چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو؟

به خود باز آمدم نقش تو در خود جست وجو کردم

خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو تر

من این ها هر دو با آیینه دل روبه رو کردم

فشردم با همه مستی به دل سنگ صبوری را

زحال گریه ی پنهان حکایت با سبو کردم

فرودآ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو

سرای دیده با اشکِ ندامت شست و شو کردم

صفایی بود دیشب با خیالت خلوتِ ما را

ولی من باز پنهانی تو را آرزو کردم

مَلول از ناله ی بلبل مباش ای باغبان رفتم

حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم

تو با اَغیار پیش چشم من مِی در سبو کردی

من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم

حراج عشق و تاراج جوانی، وحشت پیری

در این هنگامه من کاری که کردم، یاد او کردم

ازین پس شهریارا ما و از مردم رمیدن ها

که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم


شهریار🌱