بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
بیماری خودبزرگبینی :
اولین چیزی که باید با آن به مبارزه بر خاست، غرور و خودبزرگبینی است. اینکه من بهتر از دیگرانم و بیشتر می دانم و بیشتر توانایم و بیشتر میفهمم و کارم درست است، همان بدبختی بزرگ است. همان چیزی است که ما را زمینگیر کرده است.
همهٔ ما به درجاتی دچار بیماریِ کشندهٔ خود بزرگ بینی هستیم. و تا وقتی این بیماری مهلک هست، بدیهی است که چشمانمان هرگز به حقیقتی گشوده نگردد.
ما مدام از این و آن انتقاد میکنیم، عیبگیری می کنیم، تحقیر و استهزاء میکنیم، و در عین حال خود را پاک و بی عیب و نقص و کاردرست جلوه میدهیم. حاضر نیستیم هیچیک از اشتباهاتمان را بپذیریم بلکه با حربهٔ توجیه مدام آنها را توجیه میکنیم و اگر بتوانیم به گردن این و آن می اندازیم. ما بیماریم. بیمار.اما خود را سالم می انگاریم. سالم جلوه میدهیم. و این دروغ نفسانی را باور کردهایم.
پس بدیهی است که هیچگاه از این مرض مهلک بهبود نیابیم. زیرا اولین اقدام در جهت بهبودی، آگاهی به بیماری است.
آن که نداند بیمار است، پس اقدامی نیز نکند و همواره بیمار بماند. و اما آنکه دانست بیمار است، نیمی از مسیر بهبودی را به کسری از ثانیه طی کرده است. نیم دیگرش نیز بر او آسان است. زیرا که می داند!
کسانی که خودخواه هستند غالباً با شکست رو به رو بوده و خواهند بود، چنان که قرآن کریم درباره کفّار بنی نضیر می فرماید:
هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ أَهْلِ الکتابِ مِنْ دِیارِهِمْ لاَِ وَّلِ الحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ یخْرُجُوا وَظَنُّوا أَ نَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللّهِ فَأَتاهُمُ اللّهُ مِنْ حَیثُ لَمْ یحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یخْرِبُونَ بُیوتَهُمْ بِأَیدِیهِمْ وَأَیدِی المُوءْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الأَبْصارِ؛ - اوست خدایی که برای نصرت اسلام همه کافران اهل کتاب را برای اولین بار از دیارشان بیرون کرده و شما مسلمین هرگز گمان نمی کردید که آنها به امر پیامبر صلی الله علیه و آله از دیار خود بیرون روند و آنها هم حصارهای محکم خود را از قهر و انتقامِ خدا، نگهبان خود می پنداشتند تا آن که عذاب خدا از آن جا که گمان نمی بردند به آنها رسید، و در دل شان از سپاه اسلام ترس افکند تا با دست خود و به دست موءمنان، خانه های شان را ویران کرده اند، ای هوشیاران جهان از این حادثه پند و عبرت گیرید.(سوره حشر آیه 2)
بیماری خودبزرگبینی :
اولین چیزی که باید با آن به مبارزه بر خاست، غرور و خودبزرگبینی است. اینکه من بهتر از دیگرانم و بیشتر می دانم و بیشتر توانایم و بیشتر میفهمم و کارم درست است، همان بدبختی بزرگ است. همان چیزی است که ما را زمینگیر کرده است.
همهٔ ما به درجاتی دچار بیماریِ کشندهٔ خود بزرگ بینی هستیم. و تا وقتی این بیماری مهلک هست، بدیهی است که چشمانمان هرگز به حقیقتی گشوده نگردد.
ما مدام از این و آن انتقاد میکنیم، عیبگیری می کنیم، تحقیر و استهزاء میکنیم، و در عین حال خود را پاک و بی عیب و نقص و کاردرست جلوه میدهیم. حاضر نیستیم هیچیک از اشتباهاتمان را بپذیریم بلکه با حربهٔ توجیه مدام آنها را توجیه میکنیم و اگر بتوانیم به گردن این و آن می اندازیم. ما بیماریم. بیمار.اما خود را سالم می انگاریم. سالم جلوه میدهیم. و این دروغ نفسانی را باور کردهایم.
پس بدیهی است که هیچگاه از این مرض مهلک بهبود نیابیم. زیرا اولین اقدام در جهت بهبودی، آگاهی به بیماری است.
آن که نداند بیمار است، پس اقدامی نیز نکند و همواره بیمار بماند. و اما آنکه دانست بیمار است، نیمی از مسیر بهبودی را به کسری از ثانیه طی کرده است. نیم دیگرش نیز بر او آسان است. زیرا که می داند!
کسانی که خودخواه هستند غالباً با شکست رو به رو بوده و خواهند بود، چنان که قرآن کریم درباره کفّار بنی نضیر می فرماید:
هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ أَهْلِ الکتابِ مِنْ دِیارِهِمْ لاَِ وَّلِ الحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ یخْرُجُوا وَظَنُّوا أَ نَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللّهِ فَأَتاهُمُ اللّهُ مِنْ حَیثُ لَمْ یحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یخْرِبُونَ بُیوتَهُمْ بِأَیدِیهِمْ وَأَیدِی المُوءْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الأَبْصارِ؛ - اوست خدایی که برای نصرت اسلام همه کافران اهل کتاب را برای اولین بار از دیارشان بیرون کرده و شما مسلمین هرگز گمان نمی کردید که آنها به امر پیامبر صلی الله علیه و آله از دیار خود بیرون روند و آنها هم حصارهای محکم خود را از قهر و انتقامِ خدا، نگهبان خود می پنداشتند تا آن که عذاب خدا از آن جا که گمان نمی بردند به آنها رسید، و در دل شان از سپاه اسلام ترس افکند تا با دست خود و به دست موءمنان، خانه های شان را ویران کرده اند، ای هوشیاران جهان از این حادثه پند و عبرت گیرید.(سوره حشر آیه 2)
۷۳۷
۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.