وسطِ داد و بیداد و دعوا یهو گفت : منم"

وسطِ داد و بیداد و دعوا یهو گفت : منم"
راستش اونقدری سر گرم گله و لجبازی بودم ك توجه نمیکردم توی جواب اون همه حرف فقط نوشته منم" حواسم نبود بپرسم اصلاً یعنی چی منم ؟! منم چی ؟ فحشه ؟ بد و بیراهه ؟ چیه این منم . !
بدتر حرصی میشدم و آتیش معرکه بالا میگرفت و کار می رسید به اونجایی که نباید ‌ ..
یه بار اما وقتی گفت : منم"
دیگه سکوت نکرد داد زد : منم ، اینی ك داری باهاش میجنگی منم دشمن نیست ، غریبه نیست ، رهگذر کوچه و خیابونم نیست ، منم . !
نه شمشیر دستمه ، نه سنگر گرفتم جلوت ، نه قراره باهات بجنگم . ببین دستام بالاست تسلیمم ؛ نه از ترس و نه بخاطر ناحق بودنم ؛ فقط بخاطر حرمت عشقی ك تو از یادت میبریش گاهی .
یه وقتایی اگه سکوت میکنم در برابرت برای این نیست ك حرفی واسه گفتن ندارم یا نمیتونم جواب حرفاتو بدم فقط برای اینکه حالیمه قرار نیست خراب کنیم چیزیو ؛ اگه بحثیم هست برای بهتر شدنمونه . .
یادم نمیره اینی که جلوم وایساده تویی
ولی تو انگار یادت میره اینی که داری زخم رو زخمش میزنی منم
میفهمی .? من . !