اصطلاحات مهندسی هوا فضا پارت12

ماهواره:
در ستاره شناسي :
1. يك جسم سماوي كه دور يك سياره ميچرخد ( قمر يا ماه)؛ 2. يك جسم كوچك كه به دور جسم بزرگتري ميگردد، جسم بزرگتر خود نيز به دور يك ستاره ميچرخد. در منظومهي شمسي تمامي سيارات به جز تير (عطارد) و زهره داراي قمر ميباشند. تاكنون بيش از 100 قمر سيارهاي شناخته شده است .
در علم هوافضا :
1. جسمي كه به مدار زمين يا مدار يك جسم سماوي ديگر فرستاده ميشود. 2. يك فضاپيما كه در مدار يك سياره قرار دارد (معمولاً زمين)؛ اين گونه فضاپيماها، وسيلههايي براي انجام مشاهدات، پژوهشها و كارهاي مخابراتي در فضا هستند.
معاني ديگري نيز براي واژهي ماهواره آمده است كه خارج از حوزه هوافضا هستند؛ به عنوان مثال در علوم ژنتيك، ميكروب شناسي و علوم سياسي براي واژهي "Satellite " تعاريف ويژهاي وجود دارد.ماهواره بر:
براي قرار دادن يك ماهواره در مدار، به نيروي بسيار زيادي نياز است. اين نيروي عظيم را ماهوارهبر (موشك حامل) توليد ميكند. ماهواره براي قرار گرفتن در مدار بايد در ارتفاعي بيش از 200 كيلومتر از سطح زمين به سرعتي بالاتر از 29000 كيلومتر در ساعت برسد. ماهوارهبرها به شكل موشكهاي چند مرحلهاي، با سوزاندن سوخت شيميايي، انرژي لازم براي بردن ماهواره به مدار زمين را فراهم ميكنند.
ماهواره فعال:
ماهواره در حال کار، ماهواره با محموله در حال عمليات.
مدار قطبی:
ماهواره هاي مدار قطبي به نوعي از ماهواره ها گفته ميشود که مسير مدار حرکت آنها، عمود بر خط استوا و مسير دوران آنها از قطبهاي شمال و جنوب ميگذرد. برخي از ماهواره هاي هواشناسي، ماهوارههاي سنجش از دور و ماهوارههاي جاسوسي از اين نوعاند. چون اکثر ماهوارههاي مخابراتي در مدار زمين آهنگ قرار گرفتهاند، اين ماهواره ها هيچ پوششي روي قطب هاي شمال و جنوبِ زمين ندارند؛ از اين رو براي پوشش قطبها، از ماهواره هاي مدار قطبي استفاده ميشود. در واقع اين نوع از ماهوارهها شمالي ترين و جنوبي ترين قسمت نيمکره هاي زمين را پوشش ميدهند.