و من مسافرم ای بادهای همواره...

با نگاهی ارسطویی به لزوم سفر باید گفت هر موجود ناقصی باید تا رسیدن به کمال حرکت کند
نقطه ی کمال نقطه ی سکون است
انسان وقتی می ایستد که دیگر نیازی به چیزی که بخواهد بخاطر آن راه برود نداشته باشد
انسان و بی نیازی!!!؟؟؟ این نقطه از آن خداست....
ما همواره مسافریم، تا لحظه رسیدن...