ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ

ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ
ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﺑﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﯿﺮﯼ
ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ
ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﮔﯿﺴﻮﯾﯽ
ﮐﻪ ﺁﺳﯿﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺰﺩ
ﺗﯿﺮ ﺑﺰﻥ ﻣﺎﺩﺭ
ﺑﺮ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺑﺎﺯﯾﮕﻮﺷﻢ
ﺁﺭﺩﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ
ﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﺧﻤﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻭ
ﭘﺸﺖ ﻣﯿﻨﺎﯼ ﺗﻮ
ﺍﯾﻠﻢ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ...
ﺍﯾﻦ ﭼﭙﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺨﺘﯽ
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﻣﻦ ﺑﺴﺎ
ﻧﺎﻣﻢ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺖ
ﺗﺮﮎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺑﻬﻮﻥ ﻣﺮﺍ
ﺷﯿﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﮐﻨﻢ ﺩﺍ
ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ
ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻫﻨﻮﺯ ﻋﺼﺮ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺧﯿﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻃﻢ
ﻭ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺯﯾﺮ ﺩﺍﺭ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﯿﺰﺍﯾﺪ
ﻫﻨﻮﺯ
ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﺎﻓﯽ ﻭ
ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺭﺍ
ﭼﺎﻝ ﻣﯿﮑﻨﯽ
ﻫﻨﻮﺯ
ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺗﻮ
ﺳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﺐ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﮐﻨﻢ ﺩﺍ
ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮏ ﻫﺎ
ﻟﻬﺠﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﯿﻨﻮﺷﻨﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﮐﻨﻢ ﺩﺍ ....