روضه به چه معنی است
روضه به چه معنی است؟
روضه به چه معنی است؟
روضه و روضه خوانی،به معنای ذکر مصیبتسید الشهدا و مرثیه خوانی برای ائمه ومعصومین«ع»است که مورد تشویق امامان و یکی از عوامل زنده ماندن نهضتحسینی وپیوند روحی و عاطفی شیعه با اولیاء دین است.اشک ریختن و گریستن در مصائباهل بیت«ع»نشانه عشق به آنان است و علاوه بر سازندگیهای تربیتی برای سوگوار،موجب اجر و پاداش الهی در آخرت و بهرهمندی از شفاعت ابا عبد الله الحسین است.
معنای روضه در اصل،باغ و بوستان است،اما سبب اشتهار مرثیه خوانی به«روضه»آناست که مرثیه خوانان در گذشته، حوادث کربلا را از روی کتابی به نام«روضة الشهداء» میخواندند که تالیف ملا حسین کاشفی است.

«ملا حسین کاشفی(متوفای 910 هجری) یکی از دانشمندان و خطبای با قریحه و خوش آواز سبزوار در قرن نهم هجری بود،درزمان سلطنتسلطان حسین بایقرا(875-911 ه)به هرات،مرکز حکمرانی این پادشاهرفت و چون حافظهای توانا و قریحهای سرشار و آوازی گیرنده و مطبوع داشت و خطیبیدانشمند بود،بزودی شهرت یافت و مجالس وعظ و ذکر او بسیاری را به خود جلب کرد و مورد توجه پادشاه و شاهزادگان و اعیان و اکابر دولت و وزیر فاضل و هنرمند هنر پرور او«امیر علی شیرنوایی»قرار گرفت.
کاشفی دانشمندی فصیح و بلیغ و شاعر پرکار بود وبیش از چهل کتاب و رساله تالیف کرد.از جمله آنها«روضة الشهداء»بود.کاشفی کتابروضة الشهدا را در واقعه کربلا به فارسی نوشت و چون مطالب این کتاب را در مجالسعزاداری از روی کتاب بر سر منبر میخواندند،خوانندگان این کتاب به«روضه خوان»معروف شدند و بتدریجخواندن روضه از روی کتاب منسوخ شد و روضه خوانها مطالبکتاب را حفظ کرده و در مجالس عزاداری میخواندند.در زمان صفویه اقامه عزاداریبسیار رواج گرفت.» (1)
روضه به چه معنی است؟
روضه و روضه خوانی،به معنای ذکر مصیبتسید الشهدا و مرثیه خوانی برای ائمه ومعصومین«ع»است که مورد تشویق امامان و یکی از عوامل زنده ماندن نهضتحسینی وپیوند روحی و عاطفی شیعه با اولیاء دین است.اشک ریختن و گریستن در مصائباهل بیت«ع»نشانه عشق به آنان است و علاوه بر سازندگیهای تربیتی برای سوگوار،موجب اجر و پاداش الهی در آخرت و بهرهمندی از شفاعت ابا عبد الله الحسین است.
معنای روضه در اصل،باغ و بوستان است،اما سبب اشتهار مرثیه خوانی به«روضه»آناست که مرثیه خوانان در گذشته، حوادث کربلا را از روی کتابی به نام«روضة الشهداء» میخواندند که تالیف ملا حسین کاشفی است.

«ملا حسین کاشفی(متوفای 910 هجری) یکی از دانشمندان و خطبای با قریحه و خوش آواز سبزوار در قرن نهم هجری بود،درزمان سلطنتسلطان حسین بایقرا(875-911 ه)به هرات،مرکز حکمرانی این پادشاهرفت و چون حافظهای توانا و قریحهای سرشار و آوازی گیرنده و مطبوع داشت و خطیبیدانشمند بود،بزودی شهرت یافت و مجالس وعظ و ذکر او بسیاری را به خود جلب کرد و مورد توجه پادشاه و شاهزادگان و اعیان و اکابر دولت و وزیر فاضل و هنرمند هنر پرور او«امیر علی شیرنوایی»قرار گرفت.
کاشفی دانشمندی فصیح و بلیغ و شاعر پرکار بود وبیش از چهل کتاب و رساله تالیف کرد.از جمله آنها«روضة الشهداء»بود.کاشفی کتابروضة الشهدا را در واقعه کربلا به فارسی نوشت و چون مطالب این کتاب را در مجالسعزاداری از روی کتاب بر سر منبر میخواندند،خوانندگان این کتاب به«روضه خوان»معروف شدند و بتدریجخواندن روضه از روی کتاب منسوخ شد و روضه خوانها مطالبکتاب را حفظ کرده و در مجالس عزاداری میخواندند.در زمان صفویه اقامه عزاداریبسیار رواج گرفت.» (1)
- ۲۵۷
- ۰۳ مهر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط