کرامات مولا علی

آورده اند که لشکر امیرالمومنین سلام الله علیه در راه نهروان بر دیری میگذشتند.پیر ترسایی بر بالای دیر بود. نعره زد که: ای لشکر اسلام، پیشوای خود را بگویید که نزدیک من آید. خبر به امیرالمومنین سلام الله علیه رسانیدند. عنان مركب را بدان طرف گرداند. چون به دیر نزدیک رسید، پیر دیرانی گفت: ای سردار لشکر، کجا می روی؟ گفت: به حرب دشمنان دین می روم. پیر گفت: هم اینجا توقف کن و لشکر خود را فرود آر و متوجه حرب مخالفان مشو که این زمان ستاره مسلمانان در هبوط است و طالع ملت اهل اسلام، ضعیف؛ چند روزی توقف کن که روی به صعود نهد و طالع مسلمانان قوت گیرد. مرتضی علیصلوات الله علیه فرمود که: تو دعوي علم آسمان می کنی، مرا از سير فلان ستاره خبر ده. پیر گفت: حقا که من هرگز نام این ستاره نشنوده ام! سؤال دیگر کرد. پیر، جواب ندانست. مرتضی علی صلوات الله علیه فرمود که: از احوال آسمان وقوفي چندان نداری، از حالات ارضی چیزی بپرسم؛ اینجا که استاده ای، میدانی که در زیر قدم تو چه چیز مدفون است؟ گفت: نمی دانم. اميرالمومنین صلوات الله علیه فرمود که: ظرفی است، بدین عدد دنانير مسکو که در او و نقش سكه او بدین منوال است. پیر گفت: این سخن، تو از کجا می گویی؟!گفت: رسول خدای صلی الله علیه وآله، مرا خبر داده، و دیگر فرموده که: تو با این قوم حرب کنی و از لشکر تو کم از ده کس کشته شود و از لشکر ایشان کم از ده کس زنده بگریزند و بیرون روند.پیر از آن سخنان متحیر شده، فروماند و بفرمود تا زیر قدم وی بکاویدند. آن ظرف بیرون آمد و دینار به همان عدد بود که مرتضی علی صلوات الله علیه گفته بود. پیر فی الحال از دیر بیرون آمد و به دست امیرالمومنین صلوات الله علیه مسلمان شد. و امیرالمومنین سلام الله علیه روی به نهروان آورد با سطوت تمام و شوکت مالاکلام و با لشکر خوارج که از راه ضلالت، خویش را در بادیه طغیان و هاویه عصیان انداخته بودند از غایت ادبار، رود صافي انقياد و اطاعت را به شوایب هرگونه معایب مکدر ساخته، در مقابله آمده، راه مقاتله گشودند و از آن چهار هزار ناکس، سه هزار و نهصد و نود و یک تن در عرصه تلف شدند و به کس گریخته، جان از آن ورطه خونخوار بیرون بردند و از لشکر مرتضی على صلوات الله علیه نه كس شربت شهادت چشیدند و باقي لشكر، رخت زندگانی از آن دریای خون به ساحل سلامت کشیدند. روضه الشهدا