به اندازه یک عشق بین ما فاصله است پارت ۵

ویو ی میسو
با آفتابی که به چشم می‌خورد بیدار شدم

یک قوسی به کمرم دادم و بلند شدم روتینم

رو انجام دادم که یک موضوعی نظرم را جلب

کرد چرا هیچ صدایی نمیاد من معمولا با صدای

غرغر کردن پدرم بالای سرم بیدار میشدم اما

الان هیچ صدایی نمیاد با خودم گفتم آره آره

همین نشانه ی خوش بختیع البته نمی‌دونم

کجاش خوبه ولی این که در سکوت بیدار

شدم همینش یه شانسه سریع یونیفرم

مدرسه رو پوشیدم و یه لباس درستو حسابی

توی کیفم گزاشتم آروم آروم راه افتادم به

سمت بیرون که در اتاق پدر باز بودپدر و برادر

داشتن کروات می‌بستن سلام کردم ولی

جوابی نشنیدم مهم نبود سریع یه صبحانه

خوردم و اومدم بیرون

میسو. آخه الان برای یک دختر ۱۷ ساله کجا

کار هستتتت هوففففف تو همین فکرها بودم

که کافه ی رو به رویی کرکره ش رو داد بالا

روش نوشته بود به یک کارمند زن نیاز داریم

از خوشحالی داشتم بال درمیوردم داشتم

میرفتم تو که نگاهی به لباسام کردم

میسو اگر منو این جوری ببینه فکر می‌کنه که

از مدرسه فرار کردم پس رفتم پشت ساختمان

و خیلی سوسکی لباسم رو عوض کردم

و رفتم تو یک خانمی که بهش می‌خورد ۲۰

سالش باشه اومد جلو گفت .........