نکتهها و پیام های سوره نازعات آیه

نکته‏ها و پیام های سوره نازعات آیه 34-41:

1- قیامت، بزرگترین و فراگیرترین حادثه است که تمام حوادث دیگر را تحت الشعاع خود قرار می‏دهد.

2- انسان در قیامت، دائماً متذکّر کارهایش در دنیا می‏شود.

3- ریشه طغیان، دنیاپرستی است.

4- دنیا بد نیست، ترجیح آن بر آخرت بد است.

5- خداوند که ترس ندارد، مقام اوست که مایه ترس انسان می‏شود. مثل اینکه انسان از قاضی می‏ترسد، زیرا می‏داند اگر جرمی مرتکب شود، با او سر و کار دارد.

6- ریشه مبارزه با نفس، خوف الهی است.

7- نفس انسان فتنه‏گر است که باید او را باز داشت.

8- قانون الهی برای همه افراد یکسان است.

9- در حقیقت این آیات فشرده، اصول سعادت و شقاوت انسان را به نحو زیبا و شایسته‏ای ترسیم کرده است، شقاوت انسان را در" طغیان" و" دنیا پرستی" می‏شمرد، و سعادت او را در" خوف از خدا" و" ترک هوا" و عصاره تمام تعلیمات انبیاء و اولیاء نیز همین است و بس.
در حدیثی از امیر مؤمنان علی ع می‏خوانیم:
ان اخوف ما اخاف علیکم اثنان: اتباع الهوی و طول الامل، فاما اتباع الهوی فیصد عن الحق، و اما طول الامل فینسی الآخرة:
" هولناک‏ترین چیزی که از آنها بر شما خائفم دو چیز است: پیروی از هوای نفس، و آرزوهای طولانی، اما پیروی از هوی شما را از حق باز می‏دارد، و اما آرزوهای طولانی آخرت را به فراموشی می‏سپرد.
امام باقر ع نیز می‏فرماید:
الجنة محفوفة بالمکاره و الصبر، فمن صبر علی المکاره فی الدنیا دخل الجنة، و جهنم محفوفة باللذات و الشهوات، فمن اعطی نفسها لذتها و شهوتها دخل النار:
" بهشت در لابلای ناراحتیها و صبر و شکیبایی و استقامت پوشیده شده است، هر کس در برابر ناراحتیها (و ترک شهوات) در دنیا شکیبایی کند داخل بهشت می‏شود، و دوزخ در لابلای لذات نامشروع و شهوات سرکش پیچیده شده، و هر کس نفس خویش را در برابر این لذات و شهوات آزاد بگذارد داخل آتش می‏شود"

10- در این آیات تنها از دو دسته سخن به میان آمده: طغیانگران دنیاپرست، و خدا ترسان با تقوی، جایگاه همیشگی دسته اول دوزخ و جایگاه جاودانی دسته دوم بهشت ذکر شده است.
البته در اینجا گروه سومی نیز هستند، مؤمنانی که از نظر عمل کوتاهی یا آلودگی داشته‏اند، که اگر مشمول عفو الهی شوند و شایسته آن باشند به گروه بهشتی می‏پیوندند، و اگر مشمول نشوند به دوزخ می‏روند اما ماوی و جایگاهشان آنجا نخواهد بود، ولی در این آیات سخنی از آنها در میان نیست.