دلتنگ که باشی

دلتنگ که باشی
هوای بارانی و آفتابی برایت فرقی نمیکند...
دلتنگ که باشی
غروب جمعه و شنبه و یکشنبه فرقی نمیکند...
دلتنگ که باشی
صبح و ظهر و شب برایت فرقی نمیکند...

دلتنگ که باشی
فقط دلتنگی...
دلتنگ لحظه ها، ساعت ها، روزها، هفته ها، ماه ها و سال های رفته...
دلتنگ خنده ها و گریه های یواشکی...
دلتنگ حرف های عاشقانه ی درِ گوشی...
دلتنگ که باشی
دلتنگی غوغا میکند...
دلتنگ که باشی
در و دیوار خانه ، گلدانِ گل شمعدانی ، حتی آواز بچه پرستوها نیز دلتنگترت میکند...
دلتنگ که باشی
فقط دلتنگی...
دلتنگِ کسی که نیست...
کسی که باید باشد ، ولی نیست...
نیست که در آغوش بگیردت...
نیست که لبخند را مهمان لبهایت کند...
نیست که نیست...
فقط دلتنگی ست و بس...