قرآن نزد ماهاست اما مثل فقرا دست گدایی پیش این و آن دراز

قرآن نزد ماهاست اما مثل فقرا دست گدایی پیش این و آن دراز می کنیم.
دستورات آن در زندگی ماها جاری نیست و آنرا به گوشه ای افکنده ایم
و نهایتا چند بار لقلقه زبان، تکرار و تکرار بی تفکر.
و تا اسم تفکر می آید هزار جلد تفسیر دور خود می ریزیم.

قال امیرالمومنین علیه السلام: انزل علیه الکتاب نورا لا تطفا مصابیحه و سراجا لا یخبو توقده و بحرا لا یدرک قعره و منهاجا لا یضل نهجه و شعاعا لا یظلم ضوؤه و فرقانا لا یخمد برهانه و تبیانا لا تهدم ارکانه و شفا لا تخشی اسقامه و عزا لا تهزم انصاره و حقا لا تخذل اعوانه (نهج البلاغه_خطبه 198)
خداوند #قرآن را بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرو فرستاد، در حالی که نوری است که قندیل های آن خاموش نمی شود و چراغی است که افروختن آن فرو نمی نشیند و دریایی است که ژرفای آن پیدا نمی شود و راهی است که رفتن در ان گمراهی ندارد و شعاعی تابان است که روشنی آن پایان ندارد و جدا کننده حق و باطل است که دلیل و برهانش سست نمی گردد و بنایی است که پایه های آن ویران نمی شود و شفابخشی است که با وجود آن بیماری ها موجب ترس و بیم نمی شود و ارجمندی است که یارانش ‍ شکست نمی خورند و حقی است که مددکاران آن مغلوب نمی شود.