بپوش مرا ولی برعکس! که درآغوش بگیرمت طولانی تا نفس هایمان گره ی کور بخورد! که لبهایمان در راه برگشت از میهمانی پاییزی هم راه خانه را گم کنند! تن کن مرا تنگ... که صدای ترک استخوانهایم گم شود در خش خش عاشقانه ی پیاده رو! با من باش از این پاییز تا همیشه....
