ﻫﯽ ﻣﯿﮑِﺸﻢ ﮔﻞ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ

ﻫﯽ ﻣﯿﮑِﺸﻢ ﮔﻞ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ
ﻭﻗﺖ ﺗﻮﺳﻞ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ
 
ﻣﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
 
ﺍﯼ ﺭﺣﻤﺖ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﯿﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍُﻡ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺳﺮﺕ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺍﻧﺠﻢ
 
ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺣﯿﺎﯾﯽ
ﺗﻮ ﭼﻠّﻪ ﯼ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﺣﺮﺍﯾﯽ
 
ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻋﻄﺮ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﯿﺐ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ
 

ﺁﺛﺎﺭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﯼ ﺍﻓﻼ‌ﮎ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ
ﯾﮏ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﺕ ﺩﺭ ﻗﺼﻪ ﯼ ﻟﻮﻻ‌ﮎ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ
 
ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺎﺯِ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﺎﺯِ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ
 
ﺍﯼ ﺫﮐﺮ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺗﻮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﺯﻡ
ﺍﯾﺎﮎ ﻧﻌﺒﺪ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻡ
 
ﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﻌﻠﻖ
ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﻭﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻌﺮ ﺑﯽ ﺗﻤﻠﻖ
 
ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺍﻫﻞ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺗﻮ
ﻋﻄﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺗﻮ
 
ﮐﻮﺛﺮ ﺗﻮﺋﯽ ﻣﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﻣﺎ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻟﻘﻤﻪ ﯼ ﻧﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯿﻢ
 
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﻮﯾﺮﯾﻢ
ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯿﺮﯾﻢ
 
ﺍﯼ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﮎ ﮐﻮﺛﺮ
ﺍﯼ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﭘﯿﻤﺒﺮ
 
ﺍﯼ ﮔﺮﺩ ﺧﺎﮎ ﭼﺎﺩﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺗﺎﺑﺎﻥ
ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭ ﺗﻮ ﺻﺪ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ
 
ﺁﺋﯿﻨﻪ ﯼ ﺗﻘﺪﯾﺲ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﯿﺸﯿﻦ
ﺍﯼ ﻟﯿﻠﻪ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﭘﯿﻤﺒﺮﻫﺎﯼ ﭘﯿﺸﯿﻦ
 
ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﺮﺳﯽ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻣﺤﺸﺮ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻟﻄﻔﺖ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﯾﻢ
 
ﺍﯼ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭘﯿﻤﺒﺮ
ﺍﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺣﯿﺪﺭ
 
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺶ ﺁﻣﺪ
ﻋﺎﻟﻢ ﭘِﯽ ﺩﺳﺘﺎﺱ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭼﺮﺧﺶ ﺍﻣﺪ
 
ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺣﯿﺪﺭ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺋﻞ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ
 
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻋﻄﺎﯾﺖ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ
ﺑﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﺖ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ
 
ﺷﻮﺭ ﻧﻤﺎﺯﺕ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻻ‌ ﮔﺮﻓﺘﻪ
Uﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﮐﻨﯿﻪ ﯼ ﺯﻫﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ
 
ﺍﯼ ﺧﺎﺩﻣﺖ ﺁﺳﯿﻪ ﻭ ﺣﻮﺍ ﻭ ﻣﺮﯾﻢ
ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺎ ﻫﻢ
 
ﮔﺎﻫﯽ ﮔﻠﻮ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺗﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻢ
ﺑﻨﮕﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﯽ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻢ
 
ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ
ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻬﺪﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ

باﻧﻮ ﻗﺴﻢ ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﯼ ﺗﻮ
ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﯼ ﺗﻮ
 
ﺍﻣﺸﺐ ﺑﮕﻮ ﻣﻬﺪﯼ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﻏﺮﯾﺒﯿﻢ
ﺁﻗﺎﯼ ﻫﻢ ﻋﻬﺪﯼ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﻏﺮﯾﺒﯿﻢ