ﭼﻪ کسی می داند

ﭼﻪ کسی می‌داند
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ‌ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ؟

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ؟

ﭘﯿﻠﻪﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎ،
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ زیبایی!

ﺍﺯ ﺻﺪﺍی ﮔﺬﺭ ﺁﺏ، ﭼﻨﺎﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪم
ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ، ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻥ می‌گذرد.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻧﻔﺴﯽ،
ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ!

ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﻴﺮ ﺑﺨﻨﺪی ﻛﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ.
#سهراب_سپهری
🌸💜