بجینه ومالکینه دموع بالعین

بجینه ومالکینه دموع بالعین ..
بس بگلوبنه صدک بجینه ..
صدگنی الزمن أمتعب الروح ..
ورغم کل التعب لا مانسینه ..
ومرات الفراگ یباعد الاحباب ..
ولاوینه البعد بثنین ادینه ..
مو نص الدرب نتفارگ انه ویاک ..
نکمل الدرب من حد مابدینه ..
ونوصل للنهایة ونحلف هناک..
وکل الناس خل تسمع حجینه ..
احنه اثنینه نتشارک بروح ..
وغیر الموت مایگدر علینه .