ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍَﻓﺮﯾﻨﺶ آدﻡ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍَﻓﺮﯾﻨﺶ آدﻡ
ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ:
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ آدﻡ ....
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﺯﯼ ﺩﺍﺭﻡ ..!
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭘﯿﺸﺘﺮ آی ..
آدﻡ آﺭﺍﻡ ﻭ ﻧﺠﯿﺐ ، آمﺪ ﭘﯿﺶ .!!
... ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ..!
ﻣﺤﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻏﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ! ..
ﺩﻟﺶ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ .
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ آﺩﻡ .!!
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﭼﮑﯿﺪ !!!
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ ... ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ .!!
ﺑﻐﺾ ﺁﺩﻡ ﺗﺮﮐﯿﺪ ، .. ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻟﺮﺯﯾﺪ !!
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ....
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ .....
ﻧﻪ ...
ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻋﺮﺵ .. ﻧﻪ .... ﻧﻪ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺖ ، ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ، .. ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺕﻫﺴﺘﻢ !!
آﺩﻡ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ
ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ...!
ﺭﺍﻫﯽ ﻇﻠﻤﺖ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺯﻣﯿﻦ ..
ﺯﯾﺮ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﺷﻨﯿﺪ ، ...
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ آدم ...!
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ...
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻋﺮﺵ ...
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ ...!
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺵ !!!!
ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ:
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ آدﻡ ....
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﺯﯼ ﺩﺍﺭﻡ ..!
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭘﯿﺸﺘﺮ آی ..
آدﻡ آﺭﺍﻡ ﻭ ﻧﺠﯿﺐ ، آمﺪ ﭘﯿﺶ .!!
... ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ..!
ﻣﺤﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻏﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ! ..
ﺩﻟﺶ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ .
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ آﺩﻡ .!!
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﭼﮑﯿﺪ !!!
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ ... ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ .!!
ﺑﻐﺾ ﺁﺩﻡ ﺗﺮﮐﯿﺪ ، .. ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻟﺮﺯﯾﺪ !!
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ....
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ .....
ﻧﻪ ...
ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻋﺮﺵ .. ﻧﻪ .... ﻧﻪ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺖ ، ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ، .. ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺕﻫﺴﺘﻢ !!
آﺩﻡ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ
ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ...!
ﺭﺍﻫﯽ ﻇﻠﻤﺖ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺯﻣﯿﻦ ..
ﺯﯾﺮ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﺷﻨﯿﺪ ، ...
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ آدم ...!
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ...
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻋﺮﺵ ...
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ ...!
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺵ !!!!
۲.۳k
۲۷ مرداد ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.