بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
خداوند متعال در قرآن کریم نفرمود که در دنیا یا نزد من زنده هستند، بلکه فرمود: شهداء زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی‌خوار می‌باشند:وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ - البته نپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده‏اند بلكه زنده به حيات ابدى شدند و در نزد خدا متنعم خواهند بود.(سوره آل عمران آیه 169)
مراد از مردن در این آیه، خارج شدن روح از بدن نیست که بگوییم لابد روح شهداء از بدنشان خارج نمی‌شود و در دنیا می‌مانند، خیر. بلکه موت به هر کس و به هر شکلی که روی آورد، ملک الموت می‌آید و جان را بدنش خارج می‌کند و او را به عالم دیگر منتقل می‌نماید: قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ - بگو فرشته مرگ كه بر شما گماشته‏اند جانتان را مى‏گيرد، سپس به سوى پروردگارتان بازگشت خواهيد كرد.(سوره سجده آیه11)
بلکه، مراد این است که آنان را از بین رفته یا از دست رفته فرض نکنید، بلکه آنها زنده هستند، دارای حیات هستند و چون به درجه‌ رفیع شهادت نایل آمده‌اند، نزد پروردگار از جایگاه رفیعی برخوردارند.
دقت شود که موت یعنی باطل شدن شعور و نیز فعل انسان. پس آیه‌ کریمه می‌فرماید که اولاً شعور آنها باطل نشده است،با رسیدن به این مقام و مشاهده‌ فضل الهی خشنود می‌گردند و خوشحالی فرع بر شعور و درک است و ثانیاً روزی‌خوار خوان پروردگارشان هستند، یعنی افعال آنها نیز باطل نیست و فعال هستند، از وضعیت مؤمنین باقی مانده در دنیا با خبرند و دعاگو هستند.
لذا، وضعیت شهداء از وضعیت بسیاری از انسان‌هایی که به ظاهر زنده هستند بهتر است و آثارشان برای اهل دنیا نیز بسیار بیشتر از آثار کسانی است که به ظاهر زنده هستند، چرا خداوند متعال بسیاری از این زندگان را به واسطه‌ به کار نیانداختن شعور و به کار نبستن عمل صالح، مرده قلمداد می‌نماید. و این معنا در کلام‌های گوهربار اهل عصمت (ع) به ویژه امیرالمؤمنین علیه‌السلام بسیار دیده می‌شود.
در نهایت آن که خداوند می‌فرماید: بقای هر انسانی به امتداد بقای هدف و معبود اوست. کسی که دنیا فانی را هدف گرفته است، از هم اکنون مرده است و کسی که خداوند باقی را هدف گرفته و در راه او تلاش می‌کند، همیشه زنده است و در رأس آنها شهداء قرار دارند.