نگاهی به عملکرددولت روحانی درمدیریت هنرهفتم: سینماکُشی ادامه

دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ – کیهان _ آرش فهیم

نگاهی به عملکرد دولت حسن روحانی در مدیریت هنر هفتم: سینما کُشی_ ادامه

فوران ابتذال و کاهش فیلم‌های ارزشی

اغلب فیلم‌های پرفروش در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، آثاری به شدت مبتذل و ناهنجار بوده‌اند. در فهرست فیلم‌های پرفروش دولت یازدهم، می‌توان نام آثاری چون «گشت2» و «50 کیلو آلبالو» و در فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های دولت دوازدهم نیز نام فیلم‌هایی چون «مطرب»، «متری شیش و نیم»، «هزار پا»، «تگزاس 2»، «رحمان 1400» را دید؛ غیر از فیلم «متری شیش و نیم» که یک درام اجتماعی و برخوردار از حداقل استاندارد است، بقیه فیلم‌های پرفروش سینما در دو دولت اخیر، آثاری زیر استاندارد و فاقد ساختار هنری هستند و صرفا با تکیه بر سوژه‌های غیراخلاقی و شوخی‌های رکیک به فروش بالا رسیدند.
نکته مهم این است که سیاست‌های سینمایی دولت نیز دقیقاً در حمایت از تولید این نوع فیلم‌ها بوده است. چون از یک طرف، امکان تولید و فضای نمایش برای فیلم‌های فاخر و دارای ارزش‌های هنری و محتوایی محدود شده است و از طرف دیگر، موقع اکران، تعداد بسیار زیادی سالن سینما به نمایش آثار مبتذل و سخیف اختصاص می‌یابد. در دولت اعتدال، هرچه فیلم‌ها ابتذال بیشتری داشتند با حمایت بیشتری در اکران مواجه شدند.
روند کاهش فیلم‌های ارزشی که از دوم خرداد سال 76 شروع شد، در دولت‌های یازدهم و دوازدهم نیز تشدید شد. همان‌طور که‌ اشاره شد، سیاست‌های دولت اعتدال به‌گونه‌ای بود که تولید آثاری با مضامین تاریخی، مذهبی، انقلابی و دفاع مقدسی بسیار دشوار بود. فیلم‌های ساخته شده با این مضامین طی هشت سال گذشته نه‌تنها از حداقل حمایت دولت بهره بردند که سازندگان آنها نیز با بی‌مهری مسئولان مواجه شدند. فیلم‌های «چ»، «بادیگارد»، «به وقت شام»، «ماجرای نیمروز»، «شیار 143»، «ایستاده در غبار»، «یتیم‌خانه ایران»، «تک‌تیرانداز»، «آبادان یازده60»، «منطقه پرواز ممنوع»، «23 نفر» و... از معدود فیلم‌های ارزشی طی هشت سال گذشته بودند که اکثریت قریب به اتفاق آنها توسط نهادهایی غیر از سازمان سینمایی دولت ساخته شدند.

ادامه در پست بعدی .....