نکته درباره ورود سید حسن خمینی به انتخابات خبرگان

10 نکته درباره ورود سید حسن خمینی به انتخابات خبرگان
اعلام کاندیداتوری سید حسن خمینی برای پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری فضای سیاسی کشور را تحت الشعاع قرار داده و عملا انتخابات پیش رو در اسفندماه را زودتر از آنچه تصور می شد به کانون بحث ها و گفت و گوها آورده است.

    طی کمتر از 48 ساعتی که از اعلام ورود یادگار امام به صحنه انتخابات خبرگان از زبان برادرشان – سید علی خمینی- می گذرد و با این که مطبوعات و رسانه های مکتوب در تعطیلی به سر می برند شاهد سه نوع واکنش بوده ایم:

  اولی طبعا استقبال از این اقدام است. علاقه مندان نام و یاد رهبر فقید انقلاب - اعم از این که به این یا آن گرایش سیاسی تعلق خاطر داشته باشند یا نه - و نیز دیگرانی که فضای سیاسی را پررونق  می پسندند طبعا از این ورود خرسندند.

  واکنش دوم را اصول گرایان رادیکال یا اصطلاحا دلواپسانی ابراز کرده و می کنند که همین چند سال پیش در حرم امام شعار می‌دادند: «نواده روح الله- سید حسن نصرالله» یعنی رهبر حزب الله لبنان را برای نوادگی بنیانگذار جمهوری اسلامی شایسته تر می دانند تا سید حسن خمینی را و این شعار البته ناشی از التهابات سیاسی سال 88 بود.

  قابل پیش بینی است که اینان از یک سو طعنه های گذشته را تکرار کنند، از جانب دیگر صلاحیت فقهی و خبرویت او را زیر سوال برند و یا در موضعی که احتمالا روزنامه محوری آنان اتخاذ خواهد کرد او را نصیحت کنند و هشدار و انذار دهند که در بازی اصلاح طلبان قرار نگیرد. انگار در این مملکت هر که می خواهد تصمیمی بگیرد ابتدا باید نظر موافق این روزنامه را جلب کند.
                  
 واکنش سوم را می توان به محافظه کاران میانه روتر نسبت داد که با احتیاط بیشتری برخورد می کنند زیرا دوست ندارند در افکار عمومی این انگاره شکل بگیرد که یادگار امام تنها به یک جناح سیاسی یا نحله فکری تعلق دارد.

  به این بهانه می توان این 10 نکته را یادآور شد:

درجه اجتهاد

1- در حالی برخی در «اجتهاد» او تشکیک می کنند که از سال 90 در مدرسه دارالشفای قم درس خارج فقه تدریس می کند و برخی از مراجع مسلّم تقلید بر اجتهاد او مُهر تایید زده اند.

سن و جوانی

2- موضوع دیگر «سن» اوست و این که «جوان» تلقی می شود. این در حالی است که نمایندگان هفتاد و هشتاد ساله امروز نیز در خبرگان اول و در نیمه نخست دهه 60 در همین سنین 40 تا 50 بوده اند و اتفاقا جوان بودن سید حسن یک امتیاز است نه نقطه ضعف. ضمن این که چندان هم جوان نیست و اکنون پا به 44 سالگی گذاشته و در سیما و چهره جوان تر می نماید تا مطابق شناسنامه.

این یادآوری هم بی مناسبت نیست که برخی نمایندگان کنونی خبرگان در سنین کمتر از امروز حسن آقا وارد این مجلس شده اند. مثلا آقای سید احمد خاتمی متولد 1338 است و در دوره سوم خبرگان که سال 77 تشکیل شد 39 ساله بوده است. البته در سایت شخصی آقای احمد خاتمی آمده در سال 76 به مجلس خبرگان راه یافته که در این صورت 38 ساله بوده هر چند که خبرگان سوم در سال 77 تشکیل شد.

بنا بر این کاندیداتوری یک روحانی 43 یا 44 ساله امر عجیبی نیست. امام خمینی برخی از مهم ترین کتاب های خود را در همین سن نوشته بود و در عرصه سیاست چهره های مشهوری چون علی شریعتی، جلال آل احمد و حسین فاطمی قبل از این سن به شهرت و کمال رسیده و بعضا درگذشته بودند.

مسوولیت حقوقی

3- نواده امام تولیت حرم ایشان و مسوولیت حفظ و نشر آثار بنیان گذار جمهوری اسلامی را نیز بر عهده دارد. بنا بر این به لحاظ شرعی و سیاسی و اخلاقی نیز خود را دراین باره متعهد می داند.

وقتی آدمی با مختصات و مشخصات محمود احمدی‌نژاد چندی است که مدعی خط امام شده و تشکیلات سیاسی خود را با عنوان «‌شورای تبیین خط نورانی امام» یا عنوان‌هایی مانند این سامان دهی می کند وبعید نیست درصدد مصادره برآیند سید حسن و دیگر اعضای بیت امام خود را متعهدتر از پیش احساس می کنند و نمی توانند از دور دستی بر آتش داشته باشند و می خواهند در کانون بحث ها قرار گیرند.

سیاست و دیانت

4- کسانی که جایگاه سید حسن را بالاتر از قیل و قال سیاست معرفی می کنند فراموش کرده اند که هر سال از زبان یک سید حسن دیگر تاریخ معاصر – شهید مدرس- می گویند: «سیاست ما عین دیانت ماست».

خوب، اگر سیاست و دیانت دو روی سکه‌اند دیگر چه جای انتقاد که مردان دیانت به عرصه سیاست هم پا بگذارند؟!

اشتغالات اجرایی

5- برخی ممکن است که انتقاد کنند ورود اعضای بیت امام به رقابت های سیاسی با شأن فراجناحی سازگار نیست و امام هم بستگان خود را از پذیرش مسوولیت های اجرایی منع کرده بودند. این سخن درست است اما

اولا: عضویت در خبرگان رهبری منصب اجرایی نیست. چون این مجلس کار و وقت چندانی نمی برد. هر سال تنها دو جلسه عادی در شهریور و اسفند دارد و در مواقع