بهناماجتماعیشدن

#به_نام_اجتماعی_شدن

از قدیم گفتن: اگر کسی همسایتون رو زد، بدونید فردا میاد سراغ خودتون.
این ضرب مثل برای امروز ما خیلی قابل لمس هست، چرا که هم در سیاست بارها و بارها این مطلب اتفاق افتاده و هم در رابطه‌های اجتماعی‌مان این مطلب رو حس کردیم؛ کمی فکر کنیم و به تجربیات خود و دیگران مراجعه کنیم می‌بینیم عید نوروز زمان بسیار خوبی هست برای جبران کاستی‌ها؛ کاستی‌هایی که هر روز از طریق رسانه‌های مختلف و مشاورین خانواده و روحانیون به ما هشدارش رو میدن که اصلی‌ترین کاستی و بزرگ‌ترین مشکل در زمانه‌ی ما کم حرف زدن خانواده‌ها با همدیگر هست؛ این مشکل باعث شده این قرن را قرن افسردگی بنامند، به علت اینکه همه تلاش می‌کنند برای خودشان باشند، انسانیت به‌طور کامل مرده و کسی وقت شنیدن و درد و دل کردن را ندارد؛ اگر می‌بینیم شبکه‌های اجتماعی در زمانه‌ی ما آن قدر رشد کرده‌اند و جایگزین همه‌ی رسم و رسومات شده، علتش این است که هیچ کدام از افراد جامعه تلاش نمی‌کند که به حالت سنتی بازگردیم و صاحبان رسانه با تبلیغات بسیار تلاش می‌کنند این‌گونه جلوه بدهند که هر کس از این سیستم دور باشد عقب افتاده است، کلام من در اینجا نقد رسانه نیست بلکه شناسایی یکی از مشکلات موجود در جامعه هست و ارائه‌ی راه حل برای آن است.
راه حل این تنهایی و جدایی از اجتماع به نام اجتماعی شدن این است که چند قدم را رعایت کنیم:
قدم اول: شناخت کامل این فضا که چه منافع و چه مضراتی برای من و روابط من با خانواده و اطرافیانم دارد.
قدم دوم: آگاه کردن خانواده و اطرافیان خویش از آسیب‌های این فضا؛ به‌نوعی دغدغه‌های خود را بین آن‌ها تقسیم کردنم.
قدم سوم: عزم جدی برای کنار گذاشتن و یا مدیرت این فضا در حدی که به آن نیاز داریم داشته باشم.
قدم چهارم: وضع قوانینی برای خانواده و آن افرادی که بر روی آن‌ها اثرگذار (1).
قدم پنجم: راهنمایی گرفتن از دیگران و مشاوره گرفتن برای اجرای این قدم‌ها و مدیریت این فضا.
قدم ششم: به‌روز کردن اطلاعات خود و خانواده.
همه‌ی این قدم‌ها و مواردی که خود شما با توجه به موقعیت خانوادگی و شغلی‌تان به ذهنتان می‌رسد، باعث می‌شود هرچه بهتر زندگی کنید و تعطیلات نوروز زمان خوبی است برای همه‌ی ما که افکار خود را بازخوانی کنیم و به فرهنگ خود نمره بدهیم.
پی‌نوشت:
1) این قوانین قابل اجرا باشد نه اینکه توهمی باشد.

#احسن_الحال
#نوروز
#سال_نو
#متن_کوتاه