آوای بال های سفید: داستان آتوسوشی و کنجی 2

به طرز شگفت‌انگیزی، یکی از گرگ‌ها سرش را کج کرد و با صدایی عمیق و آرام پاسخ داد: "درود بر شما، فرزندان انسان. من دوایت هستم و این برادرم بروتوس است."

کنجی که حالا کمی جرأت پیدا کرده بود، با تعجب پرسید: "شما... شما حرف می‌زنید؟ و... و بال دارید؟"

بروتوس، که کمی کوچکتر از دوایت به نظر می‌رسید، خنده‌ی نرمی کرد و گفت: "بله، ما از نژاد گرگ‌های بالدار سخنگو هستیم. از سرزمینی دور آمده‌ایم، جایی که جادو هنوز زنده است."

آتوسوشی که حالا هیجانش بر ترسش غلبه کرده بود، با اشتیاق گفت: "وای، این خیلی باورنکردنیه! من آتوسوشی هستم و این برادرم کنجیه. ما همیشه رویای دیدن موجودات جادویی رو داشتیم!"

دوایت با لحنی جدی گفت: "خوشحالم که شما را ملاقات کردیم. اما باید بدانید که حضور ما در این جنگل، رازی است که باید پنهان بماند."

کنجی که حالا کنجکاوی‌اش برانگیخته شده بود، پرسید: "اما چرا اینجا اومدید؟ چرا باید مخفی بمونید؟"

بروتوس نگاه معناداری با دوایت رد و بدل کرد و سپس رو به پسرها گفت: "ما در ماموریتی حیاتی هستیم. سرزمین ما در خطر است و ما به دنبال راهی برای نجات آن می‌گردیم. اما نیروهای تاریکی هم در تعقیب ما هستند."

چشمان آتوسوشی از هیجان می‌درخشید: "وای! پس شما قهرمان‌هایی در یک ماجراجویی بزرگ هستید! ما می‌تونیم کمکتون کنیم؟"

دوایت با تأملی کوتاه پاسخ داد: "شاید. اما اول باید یکدیگر را بهتر بشناسیم. آیا مایلید با ما به پناهگاهمان بیایید؟ آنجا می‌توانیم در امنیت بیشتری صحبت کنیم."

آتوسوشی و کنجی نگاهی به هم انداختند. ترس و تردید در چشمانشان موج می‌زد، اما حس ماجراجویی و کنجکاوی قوی‌تر بود. کنجی، پس از لحظه‌ای تأمل، سری تکان داد و گفت: "باشه، میایم. اما قول بدید که ما رو نمی‌خورید!"
خنده‌ی گرم و دوستانه‌ی گرگ‌ها، فضای مه‌آلود جنگل را پر کرد. این لحظه، آغاز دوستی عجیب و شگفت‌انگیز بین دو پسر 12 ساله و دو گرگ بالدار سخنگو بود. همانطور که به سمت پناهگاه مرموز گرگ‌ها حرکت می‌کردند، آتوسوشی و کنجی نمی‌دانستند که این ملاقات، سرآغاز ماجراجویی حماسی است که نه تنها زندگی آنها، بلکه سرنوشت دو دنیا را تغییر خواهد داد.