نه تو می مانی،

نه تو می‌مانی،
نه اندوه،
و نه هیچ یک از مردم این آبادی؛
به حباب نگران لب یک رود قسم؛
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم خواهد رفت،
آن چنانی که فقط خاطره‌ای خواهد ماند.